Levana - Marissa Meyer
İlk seriyi okurken bu kitabı okumamıştım o zaman ya çıkmamıştı ya da ben almayı unuttum hatırlamıyorum o yüzden kalmıştı. Şimdi okuyunca bazı şeyler daha iyi yerine oturdu.
Levana ya başta okurken üzülsem de daha sonraları kendi kendine yaptı her şeyi. Olmadık şeyler gördü kendi kendine inandırdı olmayan şeylere. Evret'e çok üzüldüm. Yaşadıkları çok zordu. Keşke gitseydi diyeceğim ama ölme durumu vardı Winter daha çok yalnız kalırdı böyle en azından büyüdüğünü gördü..
Levana zamanla olmak istediği kraliçeden saptı ve olmaktan korktuğu kişiye dönüştü. Yaptıklarının hiçbir mantıklı yeri yok ama yine de ona çok üzüldüm.
"Belki de dileğimi gerçekleştirmesi için başka bir erkek bulmalıyım." Kıskanç yönünü tetiklememle bedeni kaskatı kesilmiş, çenesi seğirmeye başlamıştı. Biliyorum, canıma susadım.
"Bunu bir daha söylerse..." Daha o sözünü tamamla- madan hızla dudaklarımı hareket ettirdim. "Neden? Kalbim sadece senin yanında acı veriyor bana. Diğer erkekler bana dokunabilir," dediğim an yumruğunu hemen arkamdaki kapıya geçirerek beni susturdu. "Ölürsün!" Çenemi sertçe kavradı ve başımı kaldırdı. "Ölürsün!" dedi bir kez daha.
"Neden peşimi bırakmıyorsun?"
"Çünkü," dedi ve gözlerime bakarak büyük bir iç çekti. "Senden vazgeçemiyorum."
"Peki, neden benden vazgeçemiyorsun?"
"Nedne mi senden vazgeçemiyorum?" diye fısıldadıktan sonra elini uzattı ve bir tutam saçımı burnuna götürüp kokusunu içine çekti. Bu hareketiyle ayaklarımı yerden kesmeyi başarmıştı.
"Senden başka bir kadını gülümsetmek istemiyorum da ondan," dedi. Her harfi içime işleyen sözleri, hissettiğim acıya rağmen nedensizce yüzümde küçük bir tebessüm oluşturdu.
"İşte tam olarak bundan bahsediyorum, Dolunay Surat," diyerek gülüşümü işaret etti. "Asıl vazgeçemediğim bu."