Sümeyya Yapıcı
Sümeyya Yapıcı
@smeypc
Çukurova Üniversitesi Hukuk Fakültesi
125 reader point
Joined on October 2017
Okuma Hedefleri
Kitap okudukça kimseyi yargılayamaz oldum.
Evet Nermin Yıldırım’ın okuduğum 2. kitabı olur kendisi, yazarın dili sevdiğim bir tarz mahalleden birileriyle konuşur gibi hissediyorsunuz mahalleden diyorsam sığ değil coşkulu,sıcak kendine has kelimeleri var , kalıpları var,kara mizah dersen o da var… hem de dibine kadar.
Gelelim kitabın konusuna bilirsiniz neyi unutmak isteriz hayatta, utanç, suçluluk,pişmanlık duyduğumuz anlar, acı verici ve yargılanacağımız olaylar bunlardır genelde.
Kitapta da öyle oluyor ana karakterimiz evli ancak bileceğiniz üzere yasak aşk yaşıyor, kitap yasak aşkı anlatmıyor yasak aşk bittiğinde geriye kalan hislerle başa çıkmaya çalışan ana karakterimiz Feribe’nin sürecini anlatıyor…yolu Mazi İmha Merkezine düşüyor ve İngilizce kuru alır gibi unutma kurları almaya başlıyor sonra o sürecin psikolojik, traji
komik anlatısı bizi içine alıyor…
Nermin yıldırım seçimlerimizi çocukluk yıllarımıza dayandırıyor kitaplarında,yine ana karakter psikolojik olarak çocukluktan yaralı, yine Dokunmadan’da olduğu gibi anne yarası var… anne yarası insanı hayatı boyunca peşine bırakmaz , bu böyledir.
Psikolojik temele dayandırılan kurguları seviyorsanız tavsiye ederim, yazarın dili, tarzı için bile okunur diye düşünüyorum. İyi okumalar!
Kitap toplumdan uzaklaşma düşüncesiyle sürgün olarak nitelendirilebilecek bir adada görev alan eski bir militanın deniz yolculuğuyla başlıyor, adaya ayak bastığında başka bir sınanma başlıyor.
Onları tanımıyor, onlar da bizim kahramanı tanımıyor, öteki, bilinmeyen her neyse bu düşünce aradaki düşmanlığı meydana getiriyor, felsefi boyutları da olan birçok alt metin barından derinliği olan soluksuz okunabilecek bir kitaptı, öyle de oldu.
Kendisi iç savaştan uzaklaşan bunun anlamsızlığı ile yüzleşen kahraman kaçtığı adada başka bir yüzleşmeyle karşılaşıyor öteki dediği canlılar topluluğunu tanıdıkça onlarla çarpışma isteği azalıyor, tanıyor.
Biz de günlük hayatımızda öyle değil miyiz tanımadığımız insanlara ön yargılarımız oluyor ve tanıdıkça insanları o pus çözülüyor tanışıklıklar doğuyor…ama o bariyeri aşmadan bilinmiyor.
Yazarın dili mi yoksa çevirmen mi bilmiyorum ona ayrı bir parantez açmak istiyorum kitabın çok zengin bir dili var. Teknik detaylar dolu sürekli elimde Google bu ne anlama geliyor,dedim.
Tavsiye edebileceğim bir kitap keyifli okumalar diliyorum.
Yoga deneyimine sahip olanların da bildiği üzere yoga pratiklerinde belli başlı pozlar vardır yere bakan köpek en bilindik pozlardandır,inek,kertenkele vs. bu pozlar o hayvanların hareketlerini taklit yoluyla o hayvanların içlerinde barındırdığı arketipleri canlandırarak onlardan güç almak için yapılır. Örn.Kertenkele pozu hayatımızda bırakamadığımız konular takıntılı olduğumuz bize zarar veren konular için yapılması en uygun yoga pozudur. İşte Çetin Çetintaş hoca da bu kitapta element element ejderhadan(ateş) tutun horoza(toprak), zürafadan(hava)tutun baykuşa(su) kadar hayvanların özellikleri ile onların içgüçleri arasındaki bağlantı üzerinden çok akıcı bir şekilde hayatımızda eksik olduğumuz noktalarda onlardan destek almak canlandırma tekniği ile medite ederek faydalanmak adına bize sunmuş. Kitaptaki meditasyonu yapabileceğimi düşünmüyorum ancak yoga pratiği yapan herkesin okuyup hangi hayvanın hareketini çalıştığında hayatındaki hangi alan açılıyor farkında olması adına okunabileceğini düşünerek tavsiye ediyorum. Benim kendime en yakın bulduğum hayvan arketipi aile bağları kuvvetli olan kurt ve fildi. Pek çoğunu ise hayatımda çalıştırmam gerektiğini fark ettim,farkındalık adına gayet verim aldığım bir kitap oldu ancak yüksek beklentileriniz olmasın.
Reader Follow Recommendations
5/10 puan verdi
*Bu bir inceleme değildir*
Bu teknikle yazılan kitapla bir türlü barışamadım, Oğuz Atay’ ın Tutunamayanlar’ını da sırf bu sebeple zor bitirmiştim.Bilinçakışı tekniği benim harcım mı değilmiş bilmiyorum Woolf’un Kendine Ait Bir Oda kitabını çok sevmiştim ancak Dalgalar beni bir türlü içine almadı üzülerek bırakıyorum.
Şişhane’ye yağmur yağıyordu, insanı 1950’li yıllara götüren 7 öyküden oluşuyor, o dönemin tedavülden kalkmış sözcükleri insana nostaljik bir atmosferde hissettiriyor. Almanca, İngilizce, Ermenice, Fransızca, Farsça kelimelerin arada sırada kullanılması aslında o dönemin karmaşasını ortaya koyuyor. Farklı ırklardan insanların yaşadığı bir İstanbul tablosu çizilmiş özellikle ilk öykü olan Şişhane’ye yağmur yağıyordu da.
Haldun Taner modern hikayeciliğinin en önemli temsilcilerinden biri olarak bir atın ruhsal halinin tahlilinden tutun bir ineğin sağılmasının felsefesini bile size okutturacak kaleme sahip. Ne kadar kısa olsa da bazı hikayeleri zihinde genişliyor, Yeşilçam filmlerinin tadını veriyor insana. Eğer nostalji yaşamak istiyorsanız ve bunu yaparken zihninizi yormak istemiyorsanız okunacak bir kitap.
