Bir kitap yazmak istediğimi söylemiştim. "İçinde öyle bir cümle olsun istiyorum ki, kitabı okuyan biri o cümleye geldiğinde kitabı birden kapatıp sımsıkı göğsüne bastırsın."
Görünen o ki, insan büyüdükçe, onun zihnini her geçen yıl daha az düşünce ziyaret ediyor; çünkü bizim zihinlerimizdeki korkular da tahrip ediliyor, lüzumsuz hırs yangınlarını beslemek için satılıyor veya değirmenlere gonderiliyorlar. Böylece düşüncelerimizin konabileceği tek bir dal bile kalmıyor geriye. Artık bizimle birlikte ne bir şeyler üretiyor ne de çoğalıyorlar..
Bir işçinin dokununca kalbî titreten nasır tutmuş elleri, haysiyet ve kahramanlığın hassas dokularına, ayaklığın geçsek parmaklarından daha aşinadır.
Reader Follow Recommendations
"Ben tek bir günümü bile odamda geçiremem, pas tutarım."
Bazen sabahtan akşama kadar bacak bacak üstüne atıp dükkanlarında oturan tamircileri ve esnafı düşünüyorum, sanki bacakları ayaklanmak ve yürümek için değil de oturmak için yaratılmış gibi davranıyorlar; bana kalırsa bunca zamandır canlarına kıymadıkları için takdiri hak ediyorlar.