Adem'in ilk sözlerinde,cennetten kovulmuş perişan haldeki bir adamın,dış dünya ile özdeşleşmeye ve bağımlılığa örnek teşkil eden,çalışan zihniyetinin kökeni saklıdır.Yalan söylemek,saklanmak,başkasını suçlamak,kendini haklı çıkarmak,kendine acımak o zamandan beri her zaman,cennetten kovulan bir adamı,öz bütünlüğünü yitirip kendisini inkar eden bir varlığı gösteren belirtilerin sözlü,hatta ondan da önce psikolojik bir ifadesi olmuştur, bundan böyle de olmaya devam edecektir.