“Huzursuz bir ruhum var benim. Bu dünyada yersiz yurtsuz kalmaktan belki. Çok uzun zamandan bu yana hikâyeler anlatıyorum. Anlattıkça ruhum sükûnet bulur sandım. Olmadı.
Sevginin niçini olmaz ki efendim. Düşünsem belki mâkul bir sebep bulabilirim. Fakat bu hakikî sebep olmaz.
Çünkü biz önce severiz.
Sonra sevdiğimiz şeyin güzel taraflarını bulmaya çalışırız.