Firavunun kızı, küçük Musa'yı taşıyan sepeti dalgalardan çekip almamış olsaydı, ne Ahdi Atik ne de içinde yaşadığımız uygarlık olmayacaktı! Antik Çağa ait birçok efsane, bırakılmış bir çocuğun kurtarılmasıyla başlamaz mı? Polybus küçük Oedipus'u kanatlarının altına almamış olsaydı, Sofokles en güzeİ tragedyasını yazamayacaktı!
Bursa işgal edildiğinde, Venizelos'un oğlu Sofokles, Osman Gazi'nin mezarını tekmeleyip, aziz kabrin başında küstahça kahraman pozları vererek fotoğraf çektirmiş, "Kalk ey koca sarıklı, koca Osman! Kalk da torunlarının halini gör! Kurduğun devleti yıktık. Seni öldürmeye geldim!" diye bağırmıştı.
Sayfa 370Kitabı okudu
Sparta, Atina’ya Karşı: Antik Dünya Savaşları
Güney Yunanistan’ın sarp dağlık bölgesinde küçük bir şehir olan Sparta, antik dünyanın en korkutucu askeri gücüne sahipti. Doğumlarından itibaren çok zor eğitimlerden geçen Spartalı askerler, antik Yunanistan’ın küçük şehir devletleri arasında durmaksızın patlak veren kanlı çarpışmalardan birini bile kaybetmediler. Görkemli ordularını kurabilmek
Anti-natalizm!
Hindistan'da bir kişi, 'Beni rızamı almadan dünyaya getirdiler' diyerek anne ve babasına dava açmaya hazırlandığını söyleyince uluslararası basında haber konusu oldu.
Kendisini 'anti-natalist' olarak tanımlayan Raphael Samuel, "Bu dünyada acı çekecekleri bilinerek çocuklar dünyaya getiriliyor. Bu doğru değil" diyor.
Peki
Bilgelik, herhangi bir zenginlikten daha önemlidir. Sofokles
Sofokles, sessizlikte tehdit görüyordu ama dilde de tehdit mevcuttur. Hölderlin bunu anlıyordu,
Humbolt, dili insanın gerçek doğum yeri olarak görüyordu, dinlemeyi bize Heidegger öğretiyor; "sessizliğin evreni" inden söz ediyor, istiyordu ki söz "yoğurucu bir sessizlikle" olsun.
Shakespeare, Saintine, Sofokles, Euripides, Silvio Pellico hakkında, çok soğuk bir mart ayı boyunca okuduğum ve her kitabı kapadığımda, biten okumanın verdiği coşku ve hareketsizliğin içimde biriktirdiği güçle, köyün sokaklarında esen temiz rüzgâr altında yollarda yürüdüğüm, ayaklarımı yere vurup koştuğum bu yazarlar hakkında ne düşünmem gerektiğini, bana onun, gerçeği elinde tutan tek bilgenin söylemesini isterdim doğrusu.
"Binlerce yıl boyunca tarih pek çok teknolojik,ekonomik,sosyal ve siyasi devrime sahne oldu.Araç ve kurumlarımız,kutsal kitapların indirildiği zamanlardan çok farklı; ne var ki insan zihninin derinliklerindeki yapılar olduğu gibi kaldı.Kutsa kitapların sayfalarında,Konfüçyüs'ün metinlerinde,Sofokles ve Euripides'in trajedilerinde hâlâ kendimizi bulabiliyoruz.Tıpkı bizim gibi insanlar tarafından yaratılan bu klasiklere baktığımızda bizden bahsediyorlar gibi hissediyoruz.Modern bir tiyatro uyarlamasında Ödipus,Hamlet ya da Otello kot pantolon ve tişört giyip Facebook hesaplarıyla oynuyor olabilirler ama oyunun aslındaki duygusal çelişkiler hep aynı kalıyor."
Sayfa 58 - KolektifKitabı okudu
Bizi yaşamın ağır yükünden ve ıstırabından kurtaran tek sözcük sevgidir. Sofokles
''Sonunu görmeden bilemezsin'' demiş bir bilge..
Sofokles, M.Ö V.yüzyıldaki klasik trajedisi Oidipus Tyranus'un son satılarında şunları yazdı: ''Bu cihetle bir ders çıkarıldı''.
Kimse, hayatı kederden incinmemiş ölümden ayıran
Sınırı geçip 'kapanış' gününü görene kadar
Mutlu olduğunu düşünmesin.
Bunun anlamı açıktır: Hayat sadece sonuna geldiğinde tanımlanır ve sadece sonuçlandığında anlatı son şeklini alır.
