hiç bir şeye
gerektiğinden fazla önem verilmemeli,
gerekeni öğrendik, bu kadar
yeter bize.., dedim bugunkü kahve paylaşımıma, tevafuk oldu kitabımıza
İncecik zarif, düşündüren acımasız soğuk içini titreten üzen duygulardan oluşan yirmi beş öyküden oluşan kitabımızı 
Önemi Yok okuduk
.. Kendimi hafiflemiş, bir yükten kurtulmuş gibi hissediyordum, öyle uzun zamandır taşıyormuşum ki o yükü..(.s:12)
Yasadığımız her anın kıymetını bilmeliyiz, hayat kısa, anlar değerli hemde çok değerli..
Bir adam köpeğine son kez sarılırken heykele dönüşüyor. Bir kadın, kocasının uyurken tam da yerdeki baltanın üzerine düşüp ölmesine anlam veremiyor.
. Bir çocuk, doğar doğmaz onu terk eden ebeveyninden mektup bekleyerek her gün iki kez posta kutusunu kontrol ediyor. Bir başkası, çocukluğunun bir tren penceresinden kayboluşunu izliyor.
Deliliğin, umutsuzluğun, yalnızlığın, yersiz yurtsuzluğun zehri, yaşamın her zerresini istila ediyor..
Korkutacak, can yakacak tek şey var, o da hayat, onu da zaten tanıyorsun.’
.diye kapattık kitabımızı Önemi Yok
