31 Mart'ta Şeyh Sait'in karargâhın kurduğu Hani düştü. 1 Nisan'da Silvan ve Lice geri alındı. 2 Nisan'da Hükümet kuvvetleriyle asiler arasında ciddi bir savaş patlak verdi. Uçaklar da savaşa katılınca Şeyh Sait'in adamları dağlık bölgeye sığı nıp kendilerini orada savunmaya başladılar. Kaçamayanlar teslim oluyorlardı. Panik kendini göstermişti. Bölgede kar yağıyor, yaman bir soğuk hüküm sürüyordu. Asiler gerçi iklime alışıktılar ama, dağlarda.mukavemet göstermek kolay olmu yordu.
Sayfa 107Kitabı okuyor
İletişim kurmayı reddeden iki insanın durumunda olduğu gibi, soğuk savaş halindeki iki devleti de birbiri hakkında herhangi bir şeye inandırabilmek gayet kolaydı. Aynı kolaylık, kutuplaşmış toplumlar için de geçerliydi. Örneğin, herhangi bir nedenden artık görüşmeyen iki komşunun birbirine saldırması için birkaç isimsiz mektup yeterliydi. Buna göre, birbirini tanıdığını sandığı için artık iletişim kurmaya gerek duymayan iki taraf olduğu sürece, her ülkede iç savaş çıkarılabilirdi. Burada önemli olan, aynı toplum içindeki farklı grupların birbiriyle bağını koparmaktı ki bu da çocuk oyuncağıydı. Çünkü insan denilen varlık, sadece ebeveynlerine ve o ebeveynlere benzeyenlere güvenebilen aptal bir çocuktu. Hatta bütün hayatı, anasıyla babasından farklı görünen herkesten korkmak ya da nefret etmekle geçiyordu. Ne de olsa insan bir türlü büyümüyor ve hep çocuk kalıyordu. Çünkü kurduğu toplum tersine işleyen bir kuvöz gibiydi. İnsanın duygusal zekâ gelişimini mutlaka bir noktada durduruyor, hatta geriletiyordu. Öyle olmasa, tekerleğin icadı dahil, tüm insanlık birikimini kullanarak binbir güçlükle gittiği Ay’a, ülkesinin bayrağını diker miydi? Aptal bir çocuk gibi... Tam da bu yüzden insan aslında hiçbir yeri gerçekten keşfedemiyor, sadece savaş alanını genişletiyordu.
İlk yıldızlı alıntı olsun.
9/11 Amerikan yönetici sınıfı için bir armağandı: El Kaide’den binlerce kez daha ölümcül olan kendi saldırgan tutumlarını, “Teröre Karşı Savaş” adı altında yeniden piyasaya sürdüler. Yeni emperyalist savaşlarını haklı göstermek için ihtiyaç duydukları “tehditleri” ve “düşmanları” uydurmalarına yardımcı oldu bu olay.
Teröre Karşı Savaş, neoliberal kapitalizmin jeopolitik eşleniğidir. Neoliberalizm, ekonomileri enkaza çevirir ve hayatları karartır. Toplumları paramparça ederek devrimlere ve savaşlara yol açar. Ardından büyük güçler, küresel sermayenin çıkarlarını korumak için müdahale ederler. Teröre Karşı Savaş onlara hem müdahale için güncel bir çerçeve, hem de Soğuk Savaş’ın sona ermesinden bu yana silah harcamalarını yüksek tutmalarına temel bir gerekçe sağlamıştır.
Soğuk savaş
Sovyet rejiminin kendini din düşman ve her türlü geleneksel kültürün yıkıcısı olarak ilan etmesi kapitalizmin ve bilhassa ABD emperyalizminin kendini maneviyat hamisi imiş gibi sunmasına çanak tuttu. Böylece insan sürüleri materyalizme karşı çıkmanın Sovyet politikası ile zıtlaşmak anlamına geleceği fikrine kapılmakla kalmadılar; dindarlıkların ABD politikasına destek vermekle tezahür edebileceği görüşünde yoğunlaştılar.
Sayfa 80Kitabı okuyor
İki şehir de askerî açıdan önem taşımıyordu. Savaş bitmek üzereydi. Atom bombasına sahip olunduğunun gösterilmesi bile muhtemelen Japonya’nın teslim olmasına yetecekti. Ama ABD hükümeti, yeni keşfettiği askerî gücü sergilemek ve sağlayacağı küresel hâkimiyeti vurgulamak istiyordu. Ayrıca, silahın etkilerini canlı bir hedef üzerinde denemek istiyordu. Hiroşima ve Nagazaki halkı, bir anlamda Soğuk Savaş’ın ilk kurbanları oldular.
II. Dünya Savaşı’nın emperyalist niteliği, dünya halklarını sanayileşmiş bir yıpratma ve soykırım savaşı tuzağına düşürdü.
Zira terör, özellikle Soğuk Savaş döneminden sonra Batılıların ürettiği gayriinsani vahşi bir üsluptur.
Köklü değişimKitabı okuyor
