Benden uzakta olduğunda bile, benim için varsın. Varlığının bu şekli çok-biçimli: Sayısız imgeler, geçişler, anlamlar, bildiğimiz şeyler ve yerlerden oluşmakta, ama her şeyin altını çizen şeyse, her yere yayılmış yokluğun. Sanki sen bir mekâna dönüşmüşsün, hatların da ufuk olmuş. İşte o zaman bir ülkede yaşar gibi yaşıyorum içinde. Sen her yerdesin. Fakat bu ülkede seninle asla yüz yüze gelemiyorum.
“Sen uzaktayken, yanımda yokken kızabilirim. Zamana, seni benden ayıran dakikalara kızar, sinirlenebilirim.”
"Benden uzak durmaya çalışmanın sana karşı hislerimi değiştirmeyeceğini fark ediyorsun, değil mi? dedi.
"Olabilir?" dedim.
"Beni kendinden kurtarma çabaların hüsrana uğrayacak" dedi.
Koşullar, ancak mezara girmemekte direnenler için zordur...
Beni oluşturan toprağın, şu anda size seslenen toprağın, en küçük bir değeri yok gözümde: Bu toprağın yaşamını herkes izleyebilir, herkes son verebilir ona. Ama benim kendime verdiğim şeyi, yüzyılların gökyüzünde bağımsız yaşamayı benden almaya kalkışacak olanın alnını karışlarım.
“bulurum, George. ketçaplı güzel yemekler şart değil. güneşin altında yatarım, kimsede bana zarar vermez. fare bulursam bende kalır. kimse benden almaz.”
Sayfa 16Kitabı okudu
