"Karpuzu kestin. Baktın ki kabak. Gene de zorla yiyecek misin o karpuzu?" Canım Fethi Naci'nin bu cümlesinden sonra başladığım her ne ise, hoşlanmadığım yerde bırakmaya karar verdim. Kitabı da, insanı da..."
Ama yazgısını yaldızlı çokomel kağıtları gibi, Tırnaklarıyla düzeltemiyor insan. Yıllarca biriktirdim
rengarenk çokomel kağıtlarını kitap aralarında. Aşık olduğumda,
Çikolata kokardı kırmızı yazgım.
hayatıma hayat diyemem artık.
sarı yazgım her sonbahar onu
biraz daha fazla, ömür yaptı.
Maviye de, yeşile de dili dönmez ömrümün artık.
Ahh! Güzel ahmet abim benim, gördün mü bak dağılmış pazar yerlerine benziyor şimdi istasyonlar ve dağılmış pazar yerlerine memleket gelmiyor içimden hüzünlenmek bile.
Mendilimde kan sesleri/Edip cansever