Bir insan romanın mutsuz sonla biteceğini bilerek okursa kendini hazırlardı ama bilmeden okursa son sayfalara geldikçe mahvolurdu.
Beni bir sokak lambasının altında hayal et
Biraz rüzgar biraz da soğuk var
Göğe bakıyorum gözlerim kapalı
Kar ve yağmur damlaları yüzümden süzülüyor
Sırtımı dayadığım sokak direği üşüyen bedenimi sarıyor
Belki de titreyen ruhumu teselli ediyor
Rüzgar saçlarımı okşuyor senin ellerinle
Gözlerim kapalı geceyi dinliyorum senin sesinle
İşte bu halim, senin bende ki tecelliyâtın…
Gezdim seni sokak sokak, valla yok hesap kitap
İçimde avaz avaz yan yan, yan benimle
Uzun yola gider gibi bakma öyle yüzüme
Aman cancağızım etme
Sokak lambası
Bir sokak lambasının yalnızlığı
Ne de yakışıyor geceye
Gündüzleri olmasada
Geceleri var bir fiyaskosu işte
~Yasir
Bir mengenede sıkışık
Dövüyorlar kalbimi
Arka sokak bir Demirci dükkanı
İçerisi ağır mı ağır metal kokuyor
Ağır mı ağır hüzün
Balyoz ile çekiç ile hasret ile
İniyor her saniye
Her saniye binbir darbe