Yaşamak bir sokak lambası gibi Bir gece evden atılmış bir çocuk sanki Tek bir damla tek bir ses gibi Aklıma düşüyor
Sayfa 381·Kitabı okudu
Sol Yanım Kül
Gözlerin bir hatıra şimdi, Uzanamam, tutamam, susarım. Adını anmak bile yangın, İmkânsızlıkla sınanır hasarım. Bir sokak lambası gibi kaldım Yanıyor ama kimseye ışık değil, Sensizlik dökülür üstüme gece gece Sol yanımda kor, sağ yanım sessiz değil. Konuşsam, yankısı içimde çürür, Söylesem, dünya sağır olur. Kalbimden adını sil diyemem Çünkü sol yanımda sen oturur. Bir gidiş, bir bitiş değil bu Bir varmışla yokmuş arası… Ne zaman adını içimden geçirsem Yüzümde donar ilkbahar yarası. Yasaklı cümleler gibi sevdim seni, Dilin ucunda ama hep suskun. Seni sevmenin cezası buysa eğer, Ben razıyım bu ömürlük uykusuzluğun.
Reklam
Yalnızlık, geceye sığmayan sessiz bir çığlık. Sokak lambası titrer, kahvem soğur, ama içimde bir umut fısıldar: Bir gün bir kalp, bu sessizliği bölecek.
geceye not
Sokak lambası titriyor, biri bakıyor sanırsın, kimse yok. Rüzgâr eski bir hikâyeyi aynı köşede unutmuş yine. Duvarlar uykuda, pencerelerden sessizlik sarkıyor. Bir kedi adımlarını sayıyor ama sesini saklıyor. Zaman, saatleri değil, izleri taşıyor cebinde. Gece uzun değil aslında, sadece anlatmıyor kendini
Van'dan Muradiye'ye, Çaldıran'a Doğru
Yola çıkarken insanın içinden bir şey eksilir gibi olur, evde bıraktığın bir fincanın içindeki son yudum gibi; bir alışkanlık, bir sokak lambası, bir duvar kenarı.
Reklam
1.000 öğeden 1 ile 10 arasındakiler gösteriliyor.