Rabia, ömründe bir köşe daha dönmüş gibi. Köşeleri o hiç sevmez. Dönerken insan asıl kendisini arkada bırakır, köşenin bir yanında başka bir insan oluverir. Fakat arkada bıraktığı kendisi de peşini bırakmaz. Her köşe döndükçe bir yeni benlik... En iyisi en önde, en eskisi, en arkada... Art arda yürüyen bir sıra insan... İşte bunların hepsi birden bir tek Rabia.