DUNYAŞA:
... az önce posta memuru öyle bir şey dedi ki bana, soluğum tıkanacak gibi oldu.
FİRS:
Ne dedi?
DUNYAŞA:
Siz, dedi, bir çiçek gibisiniz.
Aşıkların Sonsuzluğu
aşkımın, tümü benim değilse hala,
hiç sevgilim olmayacaksın demek;
ne soluğum kaldı, ne bir kere ah edecek halim yoluna,
ne de bir damla gözyaşım var artık dökecek.
olan servetimi harcadım senin uğruna,
hıçkırık, gözyaşı, yemin, mektup, hepsi bitti;
yine de daha fazlası düşmeyebilir bana,
çünkü herhalde anlaşmamız böyleydi.
bilmem aşk armağanına sınır koymuş muydun o zaman;
öyleyse birazı benim olacak ve başkalarına düşecek kalan;
sevdiğim, asla mümkün değil tümüyle benim olman.
Sayfa 25Kitabı okuyor
Soluğum yalnızlık, gövdem küf kokuyordu.
Yasak bir dilin incinmiş yanıyla
Dokunuyorum yüzündeki ala rengine..
Soluğum tutsak gözlerindeki sevdada
Kanadı kırılmış bir anka kuşuyum..
Gel kurtar beni yokluğunda
Düştüğüm bu zindandan..
Ellerim müebbet seni yazmaya
Ve zaten canı çıktı şiirlerimin..
Gel dindir yalnızlığında şu üşümüşlüğümü..
Ya da rüzgara bırak gülüşlerin
Pencereme vursun kokun
Dem olsun kaçak çayıma gelişlerinin ayak sesleri..
Yeterki uğrasın gülüşlerin..
Dinmek bilmeyen korkak yalnızlığıma.
Kırmızı bir kuştur soluğum
Kumral göklerinde saçlarının
Sayfa 67
Toprak kadar sessiz bir çocuktum. Dilsizliğim doğuştan. Boynumdaki leke gibi. Sesleri, kelimeleri duyuyorum, kelimeleri büyük bir aşkla seviyorum, hiçbir zaman kullanamayacağımı bilmek iyice kutsallaştırıyor onları. Allaha yakarırken, dua ederken dudaklarımda kıpırdanan kelimelerden hiçbir farkı yok hiçbir kelimenin. Benim için bütün
Sayfa 121
Tanrım soluğum yetmiyor.
Sayfa 10Kitabı okudu
kanatlanıp uçmaya soluğum kalmamış
Sayfa 10 - Papatyakütüphanesi YayınıKitabı okudu
Anlatacak soluğum kalmadı.
“Güzelliğin geçici olmadığını senden öğrendim
Emeğin aşktan büyük bir hazine olduğunu senden
Zaman, kâküllerinden doğar topuklarından batardı
Al yeşil soluğum, yarasına döndüğüm, sözümün sahibi
Sevmenin, dünyayı sevmek olduğunu senden
öğrendim.”
Şükrü Erbaş
hava leylâk
ve tomurcuk kokusu
havada köryoluna
havada suçsuz günahsız
gitme korkusu
ah desem
eriyecek demirleri bu korkuluğun
oh desem
Önce bir hissizlik başladı parmak uçlarımda,telefon kayıp gitti taş zemine.. Sonra damarlarımdan adeta zehir misali süzülüp yüreğimi sardı o yakıcı his. Bir el acımasızca sıkıp attı sanki yüreğimi bir kenara.Titreyen bacaklarım büküldüğünde sertçe yere düşüşüm hayatımın özeti olurken, "Baba." diyen soluğum çığlık olup sardı dört bir yanımı.
"Özgürlük istiyordum,soluğum kesilircesine!"
Sayfa 122Kitabı okudu
