Gökyüzü herkesindir.
Bir gün çok bunalırsan denizin dibinde yosunlara takılmış gibi soluksuz.
Sakın unutma gökyüzüne bakmayı.
Gökyüzü senindir.
Gökyüzü herkesindir.
Zülfü Livaneli
Sayfa 31
Tanrı..
Keyfim yerinde: Tanrı iyi. Ağlamaklıyım: Tanrı kötü. İlgisizim: Tanrı tarafsız. İçine girdiğim haller O’na mütekabil sıfatları verir; bilgiyi sevdiğimde O her şeyi bilir, kuvvete taptığımda da O her şeye kadirdir. Şeyler bana var gibi mi görünmektedir? Var olurlar. Bana yanılsama gibi mi görünmektedirler? Buharlaşırlar. Bin gerekçe O’nu destekler, bin gerekçe de yok eder; coşkularımla canlanıyorsa da hırçınlıklarımla soluksuz kalır. Bundan daha değişken bir suret yaratamazdık: O’ndan bir canavarmış gibi çekiniriz ve O’nu bir haşere gibi ezeriz; ilâhlaştırırız O’nu: varlık O olur. O’nu reddederiz: hiçlik O olur. Dua, Yerçekimi’nin yerini bile alsa O’na evrensel bir süre temin edemezdi: Daima anlarımızın keyfine kalırdı. O’nun alınyazısı, ancak safların ya da geri zekâlıların gözünde değişmez olmaktır. Tek bir kez incelendiğinde ne olduğu açığa çıkmaktadır: yararsız dava, anlamsız mutlak, dangalakların patronu, yalnızların eğlencesi, ruhumuzu eğlendirip eğlendirmemesine ya da coşkularımıza musallat olup olmamasına göre saman çöpü ya da hayalet.
Soluksuz kalmış bir yürekte aşkın da yaşayamayacağını nasıl düşünemedin?
Sayfa 21Kitabı okuyor
“Bir gün çok bunalırsan
Denizin dibinde
Yosunlara takılmış gibi
Soluksuz
Sakın unutma gökyüzüne bakmayı
Gökyüzü senindir
Gökyüzü herkesindir”
Zülfü LİVANELİ
Hangi sokakta izin kaldı söyle
Nereye dokundun
Dokunduğun yere dokunayım hissedeyim seni.
Hangi havayı soluyorsun
Yoksa soluksuz mu kaldın
An - Zaman
Kahvenin kokusu kadar kısa mı hayat. Ya hatrı sayılır ömür biçtikleri kırk yıl. Sahi kırk yıl geçti mi ömrümüzden. Bazen öyle anlar olur ki nice kırk yıl geçer birkaç saatte. Yine de zaman uzun ve soluksuz akıyor. En güzel anlat anı yaşarken çıkıyor tadı. Bir kitabın akışıyla sürerken zaman, kahvenin enfes kokusu durduruyor zamanı: tam da bu anda ve süzülen hoş akışla.
Bir daha gelmeyecek bu an. Kapa gözlerini ve zamanın senin içinden akıp gectiği an`ı yakala.
Bir gün
Çok bunalırsan
Denizin dibinde
Yosunlara takılmış gibi soluksuz...
Sakın unutma gökyüzüne bakmayı
Gökyüzü senindir
Gökyüzü herkesindir.
O an şöyle düşündüm: Galiba hepimizin hikâyesi aynı başlıyor. Boş bir hafıza yani boş bir sayfayla. Sonra da o sayfaya yazdıkların sadece sana ait bir yol oluyor ve üstünde yürüyorsun. Hatta soluksuz kalana kadar koşuyorsun. Belki arada tökezleyip düşüyorsun. Belki dizin kanıyor ama aldırmıyorsun. Çünkü biliyorsun: Ya dizin kanayacak ya da sayfa boş kalacak.
Sayfa 3Kitabı okudu
Düşlerim de düştüm
Uyandım soluksuz
Uçurumun kenarında
Öyle sessizce bekledim
Elimden tutar mısın
Tunebuni
