Pazar günü ÖABT sınavı için Erzurum'daydım.Sınav sonrası ilk fırsatta kitapçıların yolunu tuttum tabi.Öyle cepte 150-200 tl ile gezip kitapçıları kuruttuğum eski zengin günlerimin yerinde yeller esiyordu şimdi.30-40 lira ile nokta atışı yaparak özel bir kitap bulmalıydım.Yirmi dakika rafları karış karış inceledikten sonra eli boş ayrılacakken son
Haşlanmış yumurtanızı nasıl seversiniz? Kaç dakika pişmiş olmalı? Her gün aynı şekilde mi? Benim canım bazen tam pişmiş isterken bazen de kaynamaya başlar başlamaz ocaktan alınmış, çok az pişmiş çeker. Ben de üstünde durmam. Vücudumun ona ihtiyacı var demek ki der, canım nasıl istiyorsa öyle yerim. Sırf körü körüne bağlandığım için istemediğim
Ben her iki günde bir tam 1080 metre yüzerim. 20-25 dakika sürer. 30 metrelik havuzda 36 tur. Öncesini saymazsak, en az beş yıldır. Ara vermeler olsa da pek bozmam bu düzeni. Çok sıkıcıdır ama. Bitmez bir türlü. Say allah say. Dile kolay 36 kez. Lineer bir biçimde. Yeni sayma teknikleri denedim hep. Sanki daha çabuk ulaşıyordum 36 rakamına. En son
398 syf.
·
Not rated
Cihan Pehlivanı Yaşar Doğu, Türk milletinin gururudur ama biz Samsunlular için apayrı bir övünç kaynağıdır. Vakti zamanında adının Spor Salonlarına, bazı mahalle, sokak ve dahi yüksek okullara verilmesi bu hafızanın taze tutulmasına da sebep olmuştur.
Şimdi bilemiyorum, ben size kitabı mı anlatsam yoksa doğrudan Yaşar Doğu’yu mu? Önce kitaptan
2015 yılını Şempanze Çocuklar ile kapattım.
Kitabın isminin neden Şempanze Çocuklar olduğunu başta anlamamıştım, merakım kitabın orta kısımlarında son buldu:
Swaziland'da aile içi veya dışı tecavüz oldukça yaygındır. Nüfusun %35'i AİDS pozitiftir. Hal böyle olunca gayri meşru çocukların sayısı da epey fazla. İstenmeyen bu çocuklardan kurtulmak için genelde vahşi doğa tercih ediliyor. Ormana bırakılan bebekler ya ölüyor ya da maymunlar tarafından yetiştiriliyor. Ormanda araştırma yapan ekipler bu vahşi çocukların bazılarını buluyorlar. Evet, hepimizin bildiği Tarzan'ın hikayesini andırıyor bu bize. Keşke film/animasyon/kurgu olsaydı okuduklarım ancak ne yazık ki gerçek.
İsviçre tarafından yürütülen bir yardım organizasyonuna gönüllü olarak katılan yazar Swaziland'te yaşadığı gerçek olayları aktarıyor bizlere. Ülkenin içler acısı ahvalini öyle güzel dile getirmiş ki neredeyse her satırını alıntı yapma isteği duydum okurken.
Açlığı, sefaleti, yerlilerin kendi ülkelerinde köle oluşunu, her an her dakika tecavüz tehlikesi ile karşı karşıya olan çocukları, AIDS'in yaygın bir hastalık olmasına karşın halkın bu konudaki cehaletini, yardım organizasyonu adı altında kara para aklayanları veya zimmetine para geçirenleri, halkı açlıktan kırılırken zenginlik içinde yüzen ve 13 karısı ile partiler veren Kralı ve dahasını harika bir dille sorgulamış, yermekten çekinmemiş Riccon Doğan.
