dinleyeni kalmayan her hikaye bitmiş midir
son cümlesinde ölür mü kitaplar
baştan söylenmek istenmez mi şarkılar
orkestra sustuğunda
cennete mi cehenneme mi gider notalar
kuşlar ölünce gökyüzüne mi gömülür
kendini taşlayamayan insan , şeytanı mı taşlar
sevginin ve hislerin açık arttırması olur mu
hep en az verende mi kalır kalbin
biz yola koyulsak
yetişir mi peşimizden güzel günler
biz rüzgar ekmedik , bu Fırtınalar ithal
sence
saklanırsak mı geçer
yoksa sarılırsak mı ..
İnsanlar tuhaf! Kendilerini sevmeyen, önem vermeyene daha bir büsbütün tutuluyor, kendisini küçük görür gibi olana musallat oluyorlar.
Sayfa 119 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Kuşlar bizim için yakalıyormuş güneşin son ışıklarını. Biz gün batımını onların kanatlarında görelim diye. Kuşları çok seviyorum o yüzden.
Yas tutan söyleyin başka ne tutsun
Son kullanma tarihi geçmişken mecalimin
Üstüme, iki beden dar gelir ölülerin elbisesi
Ne zaman kalsam kendime hep
Yanlış kuşlar uçar çocukluğumun üstünden
...
Şimdi ne anlatsam size tuhaf kaçar, susayım...
Bülent Parlak
Bir insanın yüzüne doğuştan gelip oturmuş gülüş, üzülüş, düşünüş gibi şeylerin hiç uçmaması lazım. Uçtu mu sanki kişi ölmüştür. Yalnız ölünün yüzünde mâna yoktur.
Sayfa 12 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
ÖYKÜLERDEN SEÇTİKLERİM
Uzun bir süredir öykü ağırlıklı okumalar yapmaktayım. Daha önce paylaşmış olduğum bir alıntıda yer aldığı gibi (#69389465), ben de herkesin bir öyküsü, şiiri, şarkısı olması gerektiğini düşünüyorum. Bu nedenle okumuş olduğum 172 tane öykü kitabının içinden bana dokunan öyküleri bir ileti altında paylaşmak istedim.
Bu
Söz vermiştim kendi kendime: yazı bile yazmayacaktım. Yazı yazmak da bir hırstan başka neydi? Burada namuslu insanlar arasında sakin, ölümü bekleyecektim. Hırs, hiddet neme gerekti? Yapamadım. Koştum tütüncüye, kalem kâğıt aldım. Oturdum. Ada'nın tenha yollarında gezerken canım sıkılırsa küçük değnekler yontmak için cebimde taşıdığım çakımı çıkardım. kalemi yonttum. Yonttuktan sonra tuttum öptüm. Yazmazsam deli olacaktım...
Sayfa 73 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Ah, bu insan yüzleri! Her şeyimizi bağladığımız, durmadan yanıldığımız, istediğimiz kadar bol hasletler, adilikler, iyilikler, kötülükler, delilikler, akıllılıklar, sevdalar yüklediğimiz insan yüzleri. Yanılsak da zararı yok! Bu yüze olmazsa ötekisine yükleriz saydıklarımızı. Yanılmamız muayyen bir insan içindir, insanlar için değil. O halde yanılmıyor sayılırız.
Sayfa 10 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları - Haslet: yaradılış,huy - Muayyen: kesin olarak belirlenmiş.Kitabı okudu