Son Olimposlu

Percy Jackson serisinin üçüncü kitabı olan Titan'ın Laneti bitti. Üç yüz sayfalık, oldukça rahat okunan bir kitaptı Titan'ın Laneti ve yine severek okudum. İlk olarak söylemem gerekiyor ki, Percy Jackson serisinin okuduğum ilk üç kitabı arasında bir beğeni sıralaması yapsam Titan'ın Laneti son sırada yer alır ancak bunun nedeni kitabın kötü olması değil, ilk iki kitabın çok daha güzel olması. İlk ve son iki kitap arasında bir ara kitap gibi kalmasından mıdır bilmiyorum ilk iki kitaba göre daha az sevdim Titan'ın Laneti'ni. Ama totalde baktığımda kitabı sıkılmadan, merakla okuduğumu da belirtmeliyim. Rick Riordan yine okuru alıyor ve mitoloji ve gerçek dünyanın harmanlandığı bir evrene bırakıyor, fazlasıyla eğlenceli ve aksiyon dolu bir evrene.

Titan'ın Laneti'nde olaylar Percy ve arkadaşlarının kamp için melez kurtarma operasyonu sırasında bir canavarla karşılaşmaları ile başlıyor. Canavar -ki kendisi bir mantikor- Percy ile yanındakileri köşeye sıkıştırıyor ancak tam o anda hiç beklemedikleri bir yardım geliyor, Av Tanrıçası Artemis ve tamamı kızlardan oluşan avcı grubu. Gelişen olaylar sonucunda Artemis ve Annabeth kendisine General diyen ve Olimposluları yok etmeye ant içmiş olan Kronos'un baş yardımcısı olan bir diğer Titan tarafından kaçırılıyor. Percy ve arkadaşlarının bu kitaptaki görevi ise Ay Tanrıçası ve Annabeth'i kurtarmak.

Titan'ın Laneti'nde yepyeni karakterle tanışıyoruz, Zoe ve Bianca gibi karakterleri de çok sevdim. Sanırım serinin en güzel taraflarından biri okuyucunun yeni karakterlere çok çabuk ısınmasını sağlaması. Percy Jackson serisi ilerledikçe her kitapta başka bir mitolojik olaya gönderme yapılması durumunu da çok seviyorum ve bu durum Titan'ın Laneti'nde de bolca vardı. Titanlar ve Tanrılar arasında her geçen gün artan gerilim ve yaşanması olası yeni bir Titan Savaşı fikri beni çok heyecanlandırıyor. Serinin devam kitaplarında neler olacağını bir hayli merak ediyorum. Ayrıca serinin bu üçüncü kitabında diğer Olimposlu tanrılardan bazılarıyla da tanışıyoruz. Yukarda da ismi geçen Artemis, Apollon, Athena ve hatta Afrodit. İki kitaplık bir aranın ardından Percy Jackson serisine devam edeceğim ve serinin dördüncü ve beşinci kitaplarını okuyarak seriyi noktalayacağım. Rick Riordan ve Percy Jackson ile tanışmış olmaktan oldukça memnunum, yazarın tüm kitaplarını da okumayı düşünüyorum...

Kesinlikle etkileyici yunan mitolojisine ilgi duymamı sağladı, tüm serisini okudum. Fantastik kitap sevenler için okunması gereken bir kitap. Unutmayacağım kitaplardan biri

Percy Jackson'ın hayatımdaki önemine rağmen bende çok büyük hayal kırıklığı yaratan kitaptır. İncelemeye başlamadan önce spoiler uyarısı yapma gereği duyuyorum.

Nereden başlasam bilemiyorum. Fedakarlıklar üzerine kurulmuş bir kitapta savaşın bu kadar basit, yüzeysel, sanki bir oyunmuş gibi alınması kitabın en nefret ettiğim yanlarından biri oldu. İlk serideki savaş için koskoca bir kitap ayrılmıştı. (Son Olimposlu) O kitapta ordusuyla, fedakarlıklarıyla, ihanetleriyle GERÇEK BİR SAVAŞ okuduk. İkinci seri boyunca Titanlardan daha tehlikeli olarak tasvir edilen Gaea ile olan savaş ise kaç sayfa sürdü cidden bilmiyorum. Üç mü? Beş mi?

İkinci olarak Leo-Calypso ilişkisi cidden gerekli miydi? Neden serideki herkes mutlaka biriyle ilişkiye sokulmaya çalışılıyor. (Reyna hariç) Percy ve Calypso'nun kimyası bile Leo-Calypso'nunkini ezerdi. Seri boyunca Leo'nun insanlara bakıp kendinde olmayıp onlarda olanları kıskanmasını gördük. Leo bir ilişkiden önce kendisiyle barışmayı, kendisini sevmeyi öğrenmeliydi.

Belki de en çok sinirlendiğim noktalardan birisi Percy'nin savaş öncesi yaptığı konuşmaydı. (!)
Son Olimposlu: Sizler son bin yılın en muhteşem kahramanlarısınız.Size kaç canavar saldıracağı kesinlikle önemli değil. Yeter ki cesurca savaşın. Zafer bizim olacak.
Olimposun Kanı: Yunanlılar! Şey, gidip bir şeylerle savaşalım!

Sırf yeni tanıtılan Roma kampının potansiyelini bize göstermek için Melez kampının bu kadar düşürülmesi gerekir miydi? İlk seride Melez kampının, Roma kampı kadar sistemli olmasa da, koskoca bir şehri savunmasına şahit olduk. Melez kampı bu kadar ezilmemeliydi.

Ve lütfen kimse bana Percy ve Annabeth'in Yeni Roma'da bir gelecek kuracağını söylemesin. Percy'nin sadece Son Olimposlu'daki sözlerine baksak (Şehrime ne yaptılar?) bile New York'u yani evim dediği melez kampını, ailesini bırakmasının hiçbir mantıklı tarafı yok. Annabeth açısından ele alırsak, babası Harvard'lı bir tarihçi olan insan neden hiç tanınmamış Yeni roma universitesine gitmek istesin? Burada Annabeth gibi mükemmeliyetçi bir karakterden bahsediyoruz.

Sırf yeni karakterlerin güçlü olduğunu göstermek için Percy ve Annabeth bu kadar ezilmemeliydi cidden. Yeni karakterleri ön plana çıkarmak için onları geriye atmasından daha doğal bir şey yok tabi. Ama onların bu derece ezilmesi cidden çok gereksiz. Özellikle, bu kitapta olan bir şey değil ama, Styx nehri gibi aşırı önemli bir nehre girerek kazanılan Aşil lanetinin, daha önce seride lafı bile edilmemiş Tiber nehriyle gitmesi, ve böylece Aşil lanetini kaybetmiş Percy'nin diğerleriyle daha yakın seviyeye gelmesi cidden çok saçma geliyor bana.

Ve belki de hepimizi şok eden Nico-Percy olayında Nico nasıl bu kadar kolay bir şekilde karşılıksız aşkının ve yaşadığı travmanın üstesinden gelip Percy'e söylediği basit bir ''tipim değilsin'' ile aşkını yenip yeni bir ilişkiye başlıyor?

Grover gibi önemli bir karakter neden böylesine önemli (!) bir savaşta yoktu? Bütün üç büyük tanrı çocuklarını bulan, Pan'ın kutsanmışı, Vahşi doğa lordu olan önemli bir karakterden bahsediyoruz.

Son sayfaya kadar Percy&Sally&Paul ve Percy&Grover kavuşması için bekledim. Benim için kitaptaki en büyük eksikliklerden biri buydu.

Neden Tartarus'a gidip gelenlerde, geldikleri yerin etkisi hiç görülmüyor. Percy ve jason arasındaki boğulmayı hak ettim olayına girmek bile istemiyorum. Kitapta en emanet gibi duran yerdi bana göre.

Keşke son kitapta iki tane birden bakış açısı eklenmesi yerine yeni karakter olmasına rağmen geri plana atılan Hazel ve Frank olsaydı. Nico ve Reyna'yı okurken kesinlikle çok keyif aldım. Ancak Hazel ve Frank bu kadar geri planda kalmamalıydı.

Hoşuma gitmeyen daha onlarca sebep daha sayabilirim. Bu kadar olumsuz eleştiri yapmayı cidden istemiyorum çünkü Rick benim için cidden çok çok önemli bir yazar. Ancak orijinal pjo'yla ilgili her şey bu kadar muhteşemken ikinci serinin böyle olması cidden beni çok üzüyor. Ve biliyorum ki bu seri devam etseydi sevmememe rağmen okuyacaktım, Çünkü içinde Percy, Annabeth ve Grover olan her şeyi okumadan duramayacağım biliyorum. Keşke potansiyeli çok büyük olan bir seri böyle bitmeseydi..

Harika bir kitap aynı zamanda harika da bir seri, bu seriye başladıktan sonra yunan mitolojisini merak etmeye başladım ve bana çok şey öğretti diyebilirim .Sıkıldığım yerler oldu evet ama sonu o kadar güzel ve şaşırtıcıydı ki sıkıldığım yerler umrumda olmadı açıkçası.

Serinin 5. ve son kitabı. Büyük kehanet gerçekleşiyor ve savaş başlıyor. Bizim Percy oğlanın vereceği her karar önemli oluyor. Hikayede çokça sürpriz var. Her sayfayı heyecanla okuyacaksınız. Tanrılar Tayfunla savaşırken, Percy oğlan ve arkadaşları Kronos ve ordusuna karşı savaşıyor.