Son veda bilinmez, bir bakmışsın yoksun, yokuz, yok!
Hoşgeldin
Sonsuz karanlıkta kaybolan yıldızlar gibi,
Savrulmuş aşkın bu derin kuytusunda.
Düşlerim, yitip giden bir melodi,
Sensizlikte solmuş, sessiz ve boş.
Yalnızca bir veda öpücüğü kaldı geri,
Tenimde hala yanık izlerinle.
Gözlerimde kalan son bakışın,
Yalnızlıkla dans eden hüzünlerinle.
Özledim seni, yüreğimdeki boşlukla,
Gönlümde bir yangın, sönmeyen bir ateş.
Ama dönemem artık, uzaklarda kaybolmuşum,
Yıldızlar arasında, karanlıkta bir iz.
Siyah bir veda öpücüğü bıraktın ardımda,
Anılarla dolu bu karanlık odada.
Belki bir gün, belki bir yerde yeniden buluşuruz,
Ama şimdi sadece hüzün, sessizlik ve yalnızlıkla.
Görüşürüz
Ömrümüzün bütün günlerini birbirimize veda ederek, yarın görüşürüz deyip bize de bunun dendiğini işiterek geçiriyor olmamız ve mukadderat gereği, o günlerden birinin bu kişilerden biri için son gün olması, ya yarın görüşürüz dediğimiz kimsenin ya da bunu diyen kendimizin artık hayatta olmaması ilginç.
Sayfa 118 - Kırmızı KediKitabı okuyor
… +349
Kanıksadığım , her şeyin şiddetle farkına varmak istiyorum . Bunun veda olabileceğini , son defa olabileceğini hissedince derinden sarsılıyor insan.
Bir şeylere sahip olmak zorundayım . Her şeye , bütün bu muazzam gülünç şakaya , henüz çok geç olmadan bir son veresim geliyor. Şiirler ve mektuplar yazmanın bir yararı olmuyor . Ama büyük adamların hepsi sağır; plastik tabanlı çizmeleriyle caddelerde salınırken ufak tefek tıkırtıları duymak bile istemiyorlar. Ed, sanırım bütün bunlar kulağa biraz çılgınca geliyor . Sanırım ben de öyleyim.
Anneni , çocukluğunun güvenlik ve doğruluk simgesini mutfakta bir başına ağlarken yakalayınca ; boylu boslu, buğulu gözlü , küçük erkek kardeşime bakıp bilim alanındaki bütün potansiyeline rağmen bir şans bile verilmeden önünün kesileceği aklına gelince bütün bunlar insanın kanına dokunuyor.
Sayfa 19Kitabı okuyor
