Sonay Canbulat
@sonaycanbulat
Kendimi bir kaç cümleye sığdıramadığım için sizi yazılarıma bırakıyorum oralarda bir yerlerde benimle tanışacaksınız
Adana
39 reader point
Joined on July 2021
Hikaye hep aynı kalır... +4
Çok üşüyorum dersem üstümü örter misin? Ya da boşver ben battaniyemi alıp çıkayım buradan...Bugün ısındım desem yarın yine benim söylememi beklersin...
"Acı, sevgiden beslenir."
1. KISIM
"Istersen aynı kalemle aynı kağıda aynı şeyleri yazalım biz seninle, fark etmez. Parmak izi gibi, herkesin Kağıtta bıraktığı iz de his de farklıdır."
Geçici insanlar için kalıcı insanları üzüyoruz, dedi kendi kendine. Kutuya doldururken ıvır zıvırı. İnsanın eksikliği eşyalarla dolmuyordu. Her şeyin yerini doldurabiliyordu da yalnızlığını paylaşmak için bile bir nefes arıyordu. Uzakları terk etmenin vakti gelmişti. Kutunun içine telefonunu kapatıp koydu. Bahçeye yollandı. Sessizce gözyaşları ile ateşe verdi tüm kenti, tüm geçmişini...
Reader Follow Recommendations
Herkesin bir zamanlar aşina olduğu..
Fakat ben artık su zaten akıyor gireyim diyecek kadar cesaretli değilim, su akıyor da hangi yönde demekten de hayatımı yaşayamayan bir ahmak oldum gitgide,yani şimdi buralarda çiçekler açıyor ama suyu kim nereden veriyor bilmiyorum ya da bunlar sulanacak türden çiçekler mi bilemiyorum sanırım ben bir ağaç oldum ama köklerim daha oluşurken çürüyor bu yüzden de önümü 'çiçeklerimi' göremiyorum.
... +135
Sonbaharların yüzünden bir kelebek gibi yalpalarken
Uyursam eğer uyandırma beni çünkü unutmam gerek tüm keşkeleri
Belki bir gün bana da güler
Ya da bir ömür belkilerle geçer
Neden hiç arkamı yaslayacağım bir dağ bırakmadın bana
Hata sendeyken bile affeden ben,hatanın kendisiyim ben
Neden hiç sahip çıkmıyorsun hayallerine
Her şeye geç kalmış bir telaşla ve apansız
Umutsuz ve sürekli düşünceli
Düşünceler bitiriyor,düşünceler bırakıyor zifiri karanlığı ellerimize
Biliyoruz,biliyorlar,ve duyuluyor aslında sessimiz
Sonu yokuş aşağı inecekken bile minicik kırıntıları tutan bir el
Ve asla dokunmayan bir kalp
Ne doğru ya da ne yanlış
Hayatımın yakasız gömleği ve ateşsiz barutu
Dinginim,diniyor sularım ve düşüyor gölgen
Artık bedenin gözükmüyor buralarda silinmiş sanki bir hayli benden