Kök saldım yokluğuna, beni ancak bir
ağaç anlar
Hasretle nasıl başa çıkar ağaçlar
Ya denizler ,nasıl ağlar
Ah bu bendeki sonbahar
Bu bendeki kırık dal
Kanımda solan kırmızı
Kipriklerimde kar
Hasretindir yar
Hiç olmazsa rüyalarda sar
Ben sana hep üşüyordum
Çünkü, kıştım...
Nakıştım,bakıştım...
İnkar etmiyordum da bunu
Seni sevmek gibi büyük işlere
kalkıştım...
Yapraklar son demlerini döküyordu
Çöplerin arasındaki kedi miyavlamaları
Biraz sonbahar biraz ilkbahar havası vardı gökyüzünde
Yağan yağmur isteksiz, esen rüzgar hevessizdi bugünlerde
Bir de o çok özlediğim çocukluğum..
Yaşamak 80 lerine ulaşmış bir dede kadar hevessiz,
Toprağına küsmüş bir kök kadar isteksizdi bugünlerde..
(Orkun - Kendimce Satırlarım)
youtube.com/watch?v=YFD2PPA...
‘Yeniden iyi biri olmak mümkün’
Bu kitaba çoğu insanın yaptığı gibi kısaca bir inceleme yazacak olsaydım ‘Uçurtma Avcısı’n da geçen bu tek cümleyi yazardım.Hiç şüphesiz bir araya gelmiş beş kelime kitabın ana fikrini o kadar güzel ifade ediyor ki^^ Ne demek istediğimi kitabı okuduğunuzda eminim daha iyi anlayacaksınız..Çok nadir inceleme
Biz ve İkbal... O kadar güzel, akışkan, bilgi verici ve yönlendirici bir çalışma ki defalarca okuma isteğimi kabartacak kitaplardan biri olarak gönlümde yerini aldı. İslam kültürünün insanlık toplumuna armağan ettiği hem fikri hem de insanî çehrelerden biri olan Muhammed İkbal üzerinden yola çıkıp; önce İkbal'i tanıtarak konu bütünlüğünü sağlaması kitabı hem epistemik anlamda başarılı kılmış hem de biz okurlara verilen bu bilgiler ile gittiğimiz bir yolda nasıl bir metod çizeceğimizi göstermiş. Muhammed İkbal ve Cemalettin Afgani gibi devrimci şahsiyetlerin bize örnek teşkil etmesinin gerektiğini defalarca kitab içeriği vurgulamış. Lakin bizlerin bu şahsiyetleri terk ettiğimizi ve bunları terkederken de ortaya çıkan sorunları sitemkar bir dil ile dile getirmiş. Ali Şeriati'nin deyimi ile cümlelerimi tamamlar isem İkbal'in şahsiyetinin ne kadar önemli olduğu daha açık bir izaha kavuşacaktır.
Ne var ki İkbal'i bu büyük adamlar arasında seçkin kılan şey, meyve veren bu yüksek ağacın, İslâm kültürü tarlasının afete uğradığı hüzünlü ve ölümcül bir sonbahar sessizliğine gömüldüğü, aynı zamanda sömürgeciliğin kök söktüren selinin ve tufanının birdenbire Batı'dan üzerine sökün ettiği, sonbaharda afete uğrayan tarlanın her yanını baştanbaşa su bastığı ve felâketzede çiftçilerin uykuda olduğu bir çağda ortaya çıkmış ve çiçek açıp meyveye durmuş olmasıdır. Bu tarlanın bekçileri yapayalnız, yağmacıları ve sahipleriyse saldırgan kurt, tilki ve sırtlan sürüleridir!
Biz ve İkbalAli Şeriati · Fecr Yayınları · 2013175 okunma