Kimse bilmez kimsenin içini ne savaşlar verip hangi zorluklara direndiğini. Korkularını, çaresizliğini, hüzünlerini, kusur diye görüp gizlemek istediklerini, kuşkularını, sevinçlerini, kanayan yaralarını, dile getiremediklerini, içindeki boşluğu, herşey tam olduğunda bile yaşadığı huzursuzluğu, haykıramadıklarını, içine gömdüğü çığlıklarını,
hangi duayla yatıp hangi umutla gözlerini açtığını,
neye özlem duyduğunu, neyin heyecanlandırdığını, tutkularını, içinde ne zaman denizlerin boğuştuğunu, ne zaman kor ateş yandığını, ne zaman çiçeklerin açtığını hangi umutları öldürmek zorunda kaldığını ve daha nicelerini bilemezsin.
Yüreği kor ateş gibi yanarken, taktığı gülümseme maskesi de yorar insanı...
Okur Takip Önerileri
Çok yaşantılar dinledim, gördüm bazen de gözlemledim. En kötüsü de bir saniye nin bile geri alınamayacağı bu 'Zaman Dünyası'nda `bir günahı ödüyor` gibi yaşamaları içimi daralttı.
Sezen Abla "Sözlerinin alt yazısını kalp diline cevirmiyorum artık " taş dili daha ağrısız ...
Avuçladığım su gibi günlerim var benim. Kana kana içtiğimde oldu, döküp saçtığımda...
Gün gelir yetişemediklerine yetiştirsin, geç kaldıklarına ulaşır, görmediklerini görür ve söylemediklerini söylersin. Hasretli değil ümitli günlere...
Umarım karşınıza çıkacak kişi,
Belirsizliğiyle boğuşmayacağınız,
Susmasıyla yorulmayacağınız,
Ve sessizliğiyle uzaklaşmayacağınız biri olur.
Iyi Akşamlar...