Hayat sevmediğimiz kitapları bile sonuna kadar okyacak kadar uzun değil.
Şunu fark ettim
Hayatımı renklendiren şey benim onun içine kattıklarım. Benim çizim yapmam, kitap okumam, okçuluk ile uğraşmam, yeni deneyimler denemek ve yeni hobiler edinmem... Burada saydığım ve sayamadığım tüm uğraşlarım bana renk katan yaşama zevki veren şeyler. Şuan ben bunları yapamıyorum çünkü sistem buna engel oluyor ama aynı zamanda yapmam gereken şeyleri de yapamıyorum çünkü yaşama zevkini bana veren şeylerden uzağım böyle kısır bir döngü içinde yuvarlanıp gidiyorum. Buraya yazdıklarımı sonuna kadar okuyanlar var mı emin değilim ama yalnız olmadığımı hissedebiliyorum. Bu döngünün son bulması dileğiyle
ne garip değil mi? bizim olmayanları istediğimiz için sürekli bir arayışta gönlümüz. ve bizim olmayanları istediğimiz sürece ömrümüzün sonuna kadar bitmeyecek arayış olan öykümüz. sürekli bekleyip, sürekli daha fazlasını isteyeceğiz. gönlümüze bir ömür, inişli
çıkışlı bir pay biçeceğiz. peki elimizde olanlarla mutlu olmayı denedik mi hiç? bizi sevenlerle ve bizim sevdiklerimizle mutlu olmayı denedik mi? yetmez mi sanıyoruz acaba bir kişinin gönülden sevmesi. akşam sofraya oturduğumuz zaman bir tabağın bize ayrılması, başımızı koyacak bir yastık ve bir sohbette bize de pay düşmesi yetmez mi bize? bir dost üstlenmez mi gönülden tüm derdimizi, bir kitap veya bir şiire dökemez miyiz şu taşmış içimizi? öyle olmalı ki insan; seçeceği her şeyi iyi bilmeli. kalbine soktuğu her neyse rahatsız etmemeli. öyle işlemeli ki ömrüne, ileride keşke dedirtmemeli. öyle olmalı ki insan; karşısındakine bir ömür yetmeli. aşkı, sevgisi, şefkati ve merhameti onun üstüne sinmeli. değer verdiği insanı hep kendinden önce görmeli. insanım diyebiliyorsak eğer, karşımızda da insan olması için dua etmeliyiz. ama her şeyden önce, "insanım" diyebilmeliyiz.
"Sonuna kadar kendi hayallerinizin peşinden koşun, yoksa dışarıdan gelen melodileri duyar ama asla kendi müziğinizi çalamazsınız.''
Akıl Oyunları, Sylvia Nasar
Her şey sende gizli
Yerin seni çektiği kadar ağırsın
Kanatların çırpındığı kadar hafif..
Kalbinin attığı kadar canlısın
Gözlerinin uzağı gördüğü kadar genç...
Sevdiklerin kadar iyisin
Nefret ettiklerin kadar kötü..
Ne renk olursa olsun kaşın gözün
Karşındakinin gördüğüdür rengin..
Yaşadıklarını kâr sayma:
Yaşadığın kadar yakınsın sonuna;
Ne kadar yaşarsan
''Sonuna kadar kendi hayallerinizin peşinden koşun, yoksa dışarıdan gelen melodileri duyar ama asla kendi müziğinizi çalamazsınız.''
Akıl Oyunları, Sylvia Nasar