Balzac'tan 6 enfes hikaye daha. Kitap, ismini ilk hikayeden alıyor.
Konular birbirinden akıcı ve çekici. Hikayelerin sonları genelde mutlu son veya beklenen bir sonla bitmiyor. Hatta kimi hikayenin sonu açık bitiyor, bazı okuyucu için kötü bir son anlamına gelebilir bu. Çünkü insan netlik istiyor, muallaktan hoşlanmıyor. Oysa önemli olan noktalayıcı bir son değil, hikayenin kendisi, hikayedeki insancıklar ve insana dair haller.
İnsanlık Komedyası da tam da bunu, yani insanın binbir türlü halini anlatmak için yazılmadı mı?
Tek tek hikayelere de değinmek isterdim, çünkü kimisi türkçeye tercüme edilmemiş. Ama emek ve etki denksizliği sorunsalı engel oluyor diyeyim de anlayın.
Keyifle okuduğum bir kitaptı yine. 40 kitabın 11.siymiş bu, şimdi baktım. 25% i geride bırakmışım. Bitmesin ya... :)
