"Kötü bir kalbe neden diye soramazsın."
Soru sorma adabı diye bir kalite göstergesi var; her sual her ortamda sorulmaz, her merak ettiğine cevap bulacaksın diye bir kaide yok, bazı sorular samimiyet derecesi ile paralel yürürler, özne olarak hak etmediğin ya da haddin olmayan meseleleri soramazsın; net.
Kıssadan Hisse
Bir gün yere fırlattığın o saksıya çiçek ekmek isteyeceksin. Ekemeyeceğini de o gün anlayacaksın. O gün suçlayacak kimseyi de bulamayacaksın. Çünkü suçlu sensin. Bir yolculuk yapmak isteyeceksin kimse sana eşlik etmek istemeyecek. Yanındaki koltuk boş olacak. Hatta aksilik ya otobüsteki tek yalnız oturan da sen olacaksın. İşte o gün anlayacaksın. Bir amaç uğruna bir yere giderken yoldaki çiçeği ezeceksin ve şu işe bak yoldan geri dönerken de o çiçeği isteyeceksin. Şaşırmıyorum. Sen hep kendi ellerinle bütün ihtimalleri yok edip bir de üstüne buna üzülensin. Ve yine bir sabah uyanacaksın, kendi yaktığın ateşin seni yaktığını farkedeceksin. Ama, yine söylüyorum neden diye soramazsın. Bunların hepsini kendin yarattın.
Aşk gülü dikenle avuçlamaya benzer
Ellerin kan içinde kalır ama dikenin hesabını gülden soramazsın