"Dünyayı biz değiştireceğiz, düzeni yıkacağız..." Gençlikte arkadaşlar arasında kurulan hayaller. Gerçekten de çok güzel hayaller. Ancak bu yolun bir kırılma noktası var: Acaba her şeye rağmen fedakarlıklarla bu yolda sabit kalacak mısın, yoksa "hayat şartları, geçim derdi" gibi mazeretlerle ebedi gayeye ihanet mi edeceksin?
Bu yolun, bu davanın en sevdiğim tarafı nedir biliyor musunuz? Kimseye eyvallahı yoktur. Bu yolda gidersen zorlanırsın ancak sonu çok güzeldir. Zahmetin sonu rahmettir. Bu yola öylesine sosyal ortam için girersen de ilk virajda sana tekmeyi koyar.
Düşünüyorum da insanları bu kadar cezbeden şey nedir ki insanlar davalarını bırakıp gidiyorlar? Sonra cevabını buluyorum: "Bu dünya hayatı, bir eğlence ve oyundan başka bir şey değildir. Ahiret yurdu ise elbette ebedi hayat odur, keşke bunu bilselerdi.” (Ankebut/64)
Peki arkada kalanlar ise ne yapmalı? Tahammül mü etsin, sefere mi çıksın?
