Toplumdaki kadına reva görülen değer üzerine uzunca konuşmaya gerek yok sanırım,insan şöyle gözünün ucuyla bile herhangi bir gazete veya tv'ye baksa acı ve rezil tablodan habedar olur. İşte yazarımızda bu dünyaya yabancı değil hatta olayların içinden bizzat gelen birisi. Sevgili 1k üyeleri ve özellikle siz Kadın arkadaşlar kitabı şiddetle okumanızı öneriyorum. Yazarın kullandığı sade ama bir o kadar etkili dili, derin betimlemeleri sizleride etkisi altında bırakıcaktır. Zaten Kadın arkadaşlar kitabı okurken her satırında kendilerini bulacaklardır. Erk egemen zihniyetinde yaşanan bu toplumda kadın olmanın yarattığı sıkıntılardan bir kesit bulacağınız bu kitap, benim için diğer okuyuculara kitap önerisinde bulunma listemde kesinlikle yer eden bir şaheserdir.
330 syf.
·
Not rated
Zülfü Livaneli'yi edebi anlamda da tanımış oluyorum bu kitabıyla sevgili 1K ailesi.
Yorumlar, incelemelerde buram buram şaşkınlık vardı, nedir bu kadar şaşırmaya neden olan kitap derken gerçekten de sonunda afalladım.
Konusunu çok başarılı buldum, dilini de çok beğendim yazarın.
SPOİLER İÇERİR !!!!
Daha önce Ceyda Kılınç'ın Çilekteki Nefret kitabını okumuştum Çilekteki Nefret'de de sonu buna çok yakın bitiyordu; şöyle açıklamak gerekirse bu kitabın sonunda yaşadığım o şaşkınlığı aynı sebeple bahsettiğim kitapta da yaşamıştım.
Belki bu sebeptendir ki bu ikizlerde bir şey var dedim kitap boyunca, bir yere kadar doğru düşünmüşüm ta ki 1963 yılındaki kazada ölen üçüncü kişiyi öğrenene kadar.
Son olarak canım arkadaşım Melek Macit, katil aklımın ucundan bile geçmedi o kadar ki katili bulmayı çalışmayı bile unutmuşum, o da ayrı bir şok etkisi yarattı tabi :)
Toplamak gerekirse kitap çok başarılı, tavsiye edilir. :)
280 syf.
·
Not rated
Şimdi ilk öncelikle ben Kore'ye böyle son bir kaç aydır takık durumdayım ve sonra bu kitabı görünce çok mutlu oldum. Gerek içindeki ayraçlar ve gerek POSTERLER! olsun cidden mutluluktan kafayı yedim. Ama şöyle bir şey var ki Kore Fanı olmayan kişilerin pek beğeneceğini düşünmüyorum. :D Çünkü çeviri birazcık yetersiz gibiydi ve ne bileyim bazı cümleler tuhaftı. Bkz: Şarap bardağı halıya döküldü. Bardak halıya nasıl dökülebilir ki? :D İşte böyle gibi gibi. Birde şu ruh değişimleri beni öldürdü. Ayırt etmekte o kadar zorlandım ki ilk başlarda, bir cümleyi en az 10 kez okuyordum. Ama neyse ki sonra alıştım. İkinci kitabı maalesef hemen okuyamayacağım. Daha doğrusu hiçbir kitabı. Nisanın sonuna kadar okumaya ara veriyorum, çünkü derslerim aksıyor. Her ne kadar kimseyi tanımasam da olsun, yazmak istedim. Kendinize iyi bakın! Bu arada 1k'nın uygulaması yapılmış. Bende olup olmadığını düşünüyordum ki bir baktım! Benim için sürpriz oldu. Buda hayırlı olsun. Hoşçakalın. ^^
Büyük bir kitap listesiyle girdim D&R’a. Bayramdan 2 gün evvel. Bir çırpıda alırım düşüncesindeydim. Yanılmışım. Sadece yedi tanesi vardı almak niyetinde olduğum kitapların. Bazılarını ertesi gün alabileceğimi söylediler. Bazılarının kaydını bile bulamadılar. Sonra hiç vaktim olmadı kitaplara ayıracak. Arefe günü de döndüm zaten
-Söyle, şeytan var mı yok mu?
-Ah tabi ki yok. Bunlar boş inançlar.
-Öyle mi? Emin misin bundan?
-Kesinlikle, akşam yemeğini nerede yiyeceğimden ne kadar eminsem bundan da o kadar eminim.
Şeytan bir kahkaha attı (tabi sinirinden). En sevmediği şey varlığının kabul edilmemesiydi ve ilk hamlesini yaptı; kafa kesmedi, racon kesti.
Komünizmde
168 syf.
8/10 puan verdi
Çocukluk, Tolstoy'un çocukluğuna dair birçok noktayı yakalayabileceğimiz "şeker portakalı" tadında bir kitap.
Karakterler derin ruh tahlillerine tabi tutulmamasına rağmen kalbimizde hemencecik yer ediniyorlar. Karl İvanoviç(öğretmeni), Natalya Nikolayevna (annesi), Natalya Savişna ise kitapta beni en çok etkileyen karakterler. Sırf Natalya Savişna'nın sadıklığı ve Natalya Nikolayevna'nın efsane güzel kalbi için bile okunabilir.
Tolstoy'un derin anne sevgisi ise şu dizelerde açıklamaya ihtiyaç duyulmadan anlaşılıyor:
Zaten güzel olan annemin yüzü, gülümseyince, bir kat daha güzelleşir, çevreye sanki neşe saçardı. Eğer, yaşamımın en acı dakikalarında bir an için olsun, bu gülümsemesini görmek fırsatını bulsaydım, keder nedir bilmezdim. Yüz güzelliği denen şey, bence tatlı bir gülümsemede toplanır, eğer gülümseme bir yüzü güzelleştiriyorsa, o yüz güzeldir, eğer değiştiriyorsa, bu yüz şöyle böyle bir yüzdür, bozuyorsa çirkindir.
Acaba Tolstoy'un bu kadar etkileyici şekilde anlatmasının altında, karakterleri okuyucuya benimsetip kendi yaşamından kesitlerin olduğu bölümleri kaçırmamızı sağlamak olabilir mı?Saçmalıyorum büyük ihtimalle ama olur mu olur.
Din konusunda neden bu kadar takıntılı olduğu benim için halen merak konusu. Çocukluğunu anlattığı kitapta dahi,
Hristiyanlığın bağnazlık yönüne kaşla göz arasında Grişa karakteri üzerinden değinmiş.
Buradan çıkaracağımız sonuç, çocukluğunda bu tür bağnazlıklardan etkilenmesinden dolayı doğruyu aramaya çalışması olarak görülebilir mi?
Ben etkileyici buldum. Öneririm. İlkgençlik ile devam ediyorum, tüm 1k okurlarına keyifli okumalar dilerim :))
