Filozoflar şöyle demişlerdir; «Başkanın halkiyle olan muamelesi, bahçesinin içinde tertemiz bir su akan bahçivan gibidir. Bahçivan bahçesini yerli yerince tanzim eder, etrafına meyve veren ağaçlan diker ve onları sularsa bahçe gelişir, meyveleri nefis olur ve o da fakirlikten korkmaz. Şayet bahçivan böyle bir çalışmayı yapmazsa, bahçenin içinde akıp giden o berrak suyun ne faydası vardır? Bakım olmadıktan sonra ağaçların yok olması beklenilen bir şeydir. Bunun gibi başkan da iyi hareket eder ve halkın durumlarını iyi bir şekilde kontrol ederse halkı da O’na itaat eder, sevinciyle sevinçlenir, kederiyle kederlenir.