Ah Emerenc...
Bu kitap beni öyle bir karakterle tanıştırdı ki bilemezsiniz. Hayata acımasız tarafından başlamış,oldukça zeki,çalışkan,ama bir okadar da mutsuz, az gülen, hic ağlamayan, duyarsız,kronik muhalif,inkarcı,narsist bir kişilik. Alışılagelmiş üstün muhaliflerini yaparken bile o kadar zekice karşıt tezler koyuyor ki ortaya, kabul etmekten
Hayat gibi bir kitap...iyiki okumuşum...
Kitaba başlarken nasıl bitecek diye başlamadim,okumak istedim,okumasam eksik Hiss edeceğim için okuduğum bir kitap oldu.Biran içinde bitsin demedigim bir kitapdi. Raskolnikov kimi zaman uzuldugum,kimi zaman kızdığım,kimi zamanda onun için korkdugum bir karakter oldu.o kadar fazla sayfayı çevirince intihar edeceği için uzuldugum sayfalar olduki..niye yapsın bunu kendine niye demekden çoğu kez yoruldum bile.degermiydi bu yaşadıklarına?degermiydi bu gereksiz kadını öldürmeye diye düşünüyordum.ama belliki herşeyin bir sebebi var.bizi yaşadıklarımız biz ediyor.o cinayet olmasaydı belki sonyayi hiç tanimaycaakdi,belki hayata bakışı böyle degismeyecekdi..aynı bizim hayatımız gibi.bazen kötü görünen her olay her zaman kötü diyildir.hayat çok garip.her anı her yasadigimiz olay bizi daha da olgunlastiriyor.iyiki intihar etmedi.iyiki ne olursa olsun hayatın yaşamaya değer olduğunu anladı.ve iyiki sonu güzel bitdi.keske annesi ölmeseydi.kadin oğlu ile mutlu oluyordu ve sanki oğlunun acılarını kendi ile alıp gitdi.her karakterin özenle işlendigi bir kitapdi.hayat gibi bir kitap...
"Kitaplar insanların kaderlerini değiştirir."
Merhaba sevgili kitapseverler...
Uzun zamandır kitap sayfalarında sürekli gözüme çarpan ve bir arkadaşımın da tavsiyesi üzerine okuduğum bir kitap.
Kitabın konusuna gelince,sadece 89 sayfa olan kitabı birkaç cümleyle özetlemek gerekirse; "Bazı insanlar kitap okumaz,bazıları okur ve kimileriyse okumakla kalmayıp onlarla birlikte yaşar."Kitaplarıyla kendine ev inşa etmiş bir karakter.Evet kitapları tuğla gibi kullanıp,çimentoyla sıvayarak oluşturulmuş bir ev.Aradığı kitabı bulmak içinde,duvarları yıkan bir karakter.Hikayenin kahramanı olan Carlos kitaplara olan düşkünlüğünü biraz abartmış olabilir:) Okurken kendimi kahramanın yerine koyup umarım birgün bende kitaplara olan bağlılığımı o kadar abartmam diye düşünmedim değil:) Aslında kahramanın kitaplara bu denli düşkünlüğünün sebebini kitaptan bir alıntıyla özetleyebiliriz ki bu durum her okur için gecerlidir diye düşünüyorum..
"Çoğunlukla bir kitaptan kurtulmak ona sahip olmaktan daha zordur. Kitaplar, sanki asla geri dönemeyeceğimiz bir anın tanıkları gibi, bir ihtiyaç ve unutkanlık anlaşması ile tutunurlar insana." Kitapseverler olarak hepimiz için durum böyle degilmidir?
Okurken kendinizin de kitaplara olan düşkünlüğünüzün ne derece olduğunu sorgulayacaginiz bu kitap ,okumadan önceki beklentimi tam olarak karşılayamasa da yine de herkesin okuyarak birçok açıdan kitaplarla olan ilişkisini gözden geçirmesi için ideal bir kitap diye düşünüyorum.
Zeze ‘nin sevgi kavramını ve hitab etmek istediği portuga ya olan sevgisi ona ömür boyu unutulmaz kılmış. daha sevgiyi yeni öğrenmişken ve henüz daha herşeye toyken portuganın ansız vedası bir insanda hem hayatı öğrenmesi hem eğlenmesi , sevmesi ve acıyı yaşaması ... böyle değilmidir zaten en sevdiklerimiz ansızın gider sanki güzel bir rüya görmüşsünde hayatındaki karanlığa devam ediyormuşsun gibi hayatındaki gerçeklerle ne kadar yüzleşmek istemesende hayat bunu sana mecbur kılıyor o mutluluğu yaşadığın gibi acısınıda yaşamak zorundasın .
Değerli Yazarımız @akapaklikaya Kitabının Başında Şöyle Demiş:
" Ben Doğduğum Zaman Bizim Köyde " VAR " Yoktu, " YOK" Vardı. Çoçukluğumda En Çok Duydugum Cümle "Var mı" Sorusu? ", En Çok Duyduğum Cevap" Yok! "tu.
Bir Solukta Okudugum Bir Kitaptı Yeri Geldi Çok Güldüm, Yeri Geldi Çok Duygulandım, Yeri Geldi Düşündüm. Yazarın Kendi Hayatını Yaşadıgı Zorlukları Kısa Başlıklarla Anlattıklarından Oluşuyor.
Doğduğu Köyü,Yaşadığı Zorlukları,Birşeylerin Az da Olsa Değerini Bilmeyi,İlkokul Anılarını Ve O Zamanlar İçin Kafasındaki Cevapsız Soruları Paylaşıyor Bizimle.. Ve Satırları Okurken Sizde Geçmişe Doğru Gidiyorsunuz. Sahi Herşey Eskiden Daha Güzel Daha Samimi Değilmiydi? Dünya Büyüdükçe ÖZ'ü Unuttuk Sanki..
RUHUNUZA HERDAİM KİTAP KOKUSU SİNSİN..
.
"Bazı kitapları gerçekleri korkusuzca haykırdığı için okunur. "
Yazar;Neval El Seddavi kitabının bir yerinde şöyle der:
"Yaşamdan daha sert olmalısın Firdevs,
Yaşam çok sert. Gerçekten yaşayanlar, yalnızca ondan daha sert olanlardır. "
Evet yaşam çok sert geçmişti bu kadın için yani Firdevs için
SIFIR NOKTASINDAKİ KADIN :Adı
