Dök içini içime, belki yarın geç olur
Ağlayarak okudum, bütün satırlarını
Gözlerim gün gelecek, hesap soracak senden.
Ağır konuşma
Sensizliğin azabından bunaldım,
Basmadan gel bir ölümcül “ter” beni,
Bir şekilde, duyur bana sesini,
Yoksa bu dert, gece gündüz “yer” beni…
Varlığın var mı, üzen bir yanı?
Şüpheliysen, sor soruştur, bir tanı,
Nasıl sarar, bir sarmaşık, fidanı,
Sen de işte, öylesine, “sar” beni…
Bahar gelir, meltem olur, yel coşar,
Hep böyledir, yağmur
Her Leyla ceylandır, seven gönülde
Yıllar geçse bile, bir iz bırakır.
İnsan yâd ederek, yaşar geçmişi,
İçin için tüten bir köz bırakır.
Ağır konuşma 1
Iyi dinle, işte verdim sözümü,
Yüreğine çivi gibi “çak” beni,
Yanılıp da, kaybedersem özümü,
Nemrut gibi ateşlerde “yak” beni…
Gönenirim, bana kıymet verirsen,
Sevdamızı, aşkımı korursan,
Töreliyim, bir hatamı görürsen,
Ağır konuşma 2
Aşk denilen, bir kemende bağlıyım,
Ruhum içre, tutukluyum çöz beni,
Çok eskiden, sol yanımdan dağlıyım,
Çaresizim, kötü yaktı köz beni…
Güz dalında, yaprak gibi solayım,
Saçlarına meltem gibi dolayım,
Yaralıysan ince merhem olayım,
Herkese gösterdi, meltem yüzünü,
Bir bana gelince, neden bu hayat,
Birdenbire böyle, poyraza kesti?
Sayfa 11Kitabı okudu