96 sayfa, bir çocuk kitabı olarak yayınlanmış olsa da; okunduğunda sadece çocuk kitabı olmadığı gayet belirginleşmiş olmalı. İlk okuduğumda Küçük Prens'in (Yazarın kendi çizimi olan suluboya resimleridir.) yaptığı resimlerin sadece bir hayal gücü ürünü olduğunu düşünsem de, aslında çocukların bilinç altında olayların ne kadar soyut bir hal aldığını gördüm.
Ben de dahil çoğumuz "Ben büyümek istiyorum. Bende büyük bir kızım & oğlanım. " demiştiriz. Fakat; Küçük Prens 'ı okuduğumda çocukluğuma dair pişmanlıklar duydum. "Bu kadar çok büyümeyi istememeliydim belki de. " dedim mesela. Daha doğrusu etrafımda ki küçük çocuklara daha farklı yaklaşım gösterebildim. Yetişkinliğin tam anlamıyla nasıl olması gerektiğini Küçük Prens'in yolculuğu boyunca uğradığı tek bir kişiden oluşan gezegenlerde ki, kraldan, sanatçıdan, sarhoştan, iş adamından ve diğerlerinden gayet tabii etrafımızda ki 'biz de dahil olabiliriz' ritüel yetişkin tavır ve hareketlerini gözlemleye biliyoruz.
Ben size şöyle bir soru yöneltmek istiyorum.
Çocuğunuzun; kibirli, küştah, kendini beğenmiş, bencil, her şeye sahip olma duygusuyla beslenen bir birey haline dönüşmesini ister miydiniz?
Eğer cevabınız 'hayır' sa Küçük Prens'ı kesinlikle okumalısınız
Murat Sezgin'in