Sevim soyut
@soyut
" Ağır ağır ölüyor yolculuğa çıkmayanlar, kitap okumayanlar, müzik dinlemeyenler, gönlünde incelik barındırmayanlar"
Matematik öğretmeni
Lisans
Gaziantep
182 reader point
Joined on February 2018
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
…çünkü mutluluk yaşanan ve hissedilen bir şeydir, düşünüp taşınılan ya da tanımlanan bir şey değil.
Vicdan azabını tanımlamayı bilmenin eğer onu hissetmiyorsan sana ne faydası dokunur?
Thomas Kempis
Reader Follow Recommendations
Bazıları yalnızlığa aşıktır ve onlar sadece yalnız giderler, yalnızlığa giderler.
Evren için bir hiç, kendim için her şeyim!
“Evren için bir hiç, kendim için her şeyim.”
Obermann
Bilmediklerimiz, ancak bildiklerimiz oranındadır. Bilinen ve bilinmeyen iki karşıt kutuptur, bir tür yin-yang dengesidir.
Hep yalana inanmaya alışmış olanlar doğruya inanmakta güçlük çeker.
Biliyor musun, korkaklık da bulaşıcıdır, yiğitlik de.
Arzu uyuşturucuların en mükemmeliydi.
Hayatta ne kadar dürüst olursan ol, insanların ancak kendi gerçekliklerine en yakın olan şeyleri görebildiğini Nora artık anlamıştı.Thoreau’ nun dediği gibi:”Neye baktığın değil ne gördüğün önemlidir.”
Bir ormanda yol ikiye ayrıldı, ve ben -/Ben gittim az geçilmişinden,/ve bütün farkı yaratan bu oldu işte…
Olmadığımız bir şeyi olmayı hedeflerseniz , başarısızlığa mahkumsunuz. Kendiniz olmayı hedefleyin. Kendiniz gibi bakmayı ,davranmayı ve düşünmeyi hedefleyin. Kendinize en sadık versiyonunuz olmayı hedefleyin. Kendiniz olma haline kucak açın. Kendinizi onaylayın. Sevin. Bunun için çok çalışın. İnsanlar sizi küçümsediğinde ve sizinle alay ettiğinde, onlara kulak asmayın.
…bazen öğrenmenin tek yolu yaşamaktır.
“Benim burada ne işim var ?”diye düşündüğünüz oldu mu hiç? Bir labirentin içimdeymişsiniz ve kaybolduğunuzdan eminmişsiniz de,her bir dönemeci kendiniz yarattınız için bu tamamıyla sizin suçunuzmuş gibi hissettiğiniz?Üstelik dışarı çıkmanızı sağlayacak bir çok yol olduğunu da biliyorsunuz çünkü labirentten çıkmayı başarmış,dışarıda gülüşüp oynayan insanların seslerini duyuyorsunuz.Çalı çitlerin arasından arada bir görüyorsunuz onları.Yaprakların arasından gelip geçen şekiller halinde.Öyle mutlu görünüyorlar ki onlara değil, bu işi onlar gibi yapamadığınız için kendinize kızgınsınız. Oldu mu hiç? Yoksa bu labirentte kalan bir tek ben miyim?