Potansiyel harcanmış
Çok yüksek potansiyeli olup karakter ve hikaye akışı ile bir süre sonra yoran bir kitap. Her şeyden önce evren çok güzel ve kitapta ara ara gelen plot twistler başta güzeldi. Ama çoğu olay oturmadan ilerliyor. Çok epik olması gereken sahneler baya hava durumu gibi öğreniyor ya da başkalarına aktarılıyor. Ama en çok sonunu sevmedim. Artık yüzleşme kısmına gelinmiş, hani olaylar patlayacak diyoruz ancak (spoiler) evranin intikam planindayken bi anda Daren ve kocaman dalga muhabbeti oluyor. Sahne o kadar ustun koru betimlenmis ki ne o mekan ne olay kafamda canlandı. Sonra sonay ya şu olayı mi cozsek diye Evrani hatirlayor. Yani anlamadim zaten asıl olay o degil miydi ne nereye bağlanıyor belli değil. Ve son dakikaya kadar Nova sürekli mız mız, pick me, tripkâr... Ayzer gökyüzü varisi olucak mentaldeyken nova olmuş. Sonu da çok havada bitti ama ikinci kitaba heyecanım da yok. 
Lordlar ve Varisler
Nietzsche Ağladığında bunla kapışır...
Spoiler yok sanırım..?
Şu ana kadar okuduğum en harika kitap olabilir bu. Psikolojiye hep ilgim olduğunu söyler dururdum, ama bir kitabı açıp (en azından bu derinlikte olanı) okumak zor gelirdi, sanki yüzleşmekten korkuyordum. Bu kitap çok hayatın içinden, Yalom alanında iyi ve iyi olduğunu kanıtlayan en büyük şey de kitapları olabilir. Psikoloji
