Bütün dünya hayal kurar, bizi birbirimizden ayıran şey o hayalleri gerçekleştirecek gücümüzün ya da kendiliğinden gerçekleştiklerini görecek kadar şansımizin olup olmamasidir.
Tam olarak delilik sayılmaz bu halim, ama delirenler herhalde kendilerine acı veren şeye teslim oluyordur, ruhundaki sarsintilardan yavaş yavaş zevk almayı öğreniyordur - hissettiklerimde buna pek uzak sayılmaz doğrusu.
Hissetmek - ne renktir acaba?
Mukayese aklın işiydi, gönlün işi değil. Gönül bir seferde verirdi hükmünü ve o hüküm gerçekten sana ait olurdu. Oysa aklın verdiği hükmün içinde, senden başka yüz bin kişiye ait yüz bin nas olmak zorundaydı.