Okuldan gelir gelmez hocamın verdiği kitabı okurdum.Hiçbir kaygım,huzursuzluğum ve hiçbir kaybım da yoktu o zamanlar.Aldığım her kitabı o gün bitirirdim.Kitabın üstüne düşünür, kahramanlar için başka fırsatlar tayin ederdim.Şimdi ise bir dağın altında kalmış yüreğimle okuyorum.Sınırsız bir şekilde iyiye ve iyiliğe inanırdım.Bu saflık değildi fakat zamanla sınırlı sayıda olduğuna hatta olmadığına ikna ettim kendimi.Emeği geçen herkese her şeye teşekkürler🙏Saf saf yine iyiliğe inanacaktım hee🙏