Livaneli’nin okuduğum bilmem kaçıncı kitabı.. Bu kitabı yazarın diğer kitaplarından ayıran şüphesiz tekniğindeki yenilikti, farklılıktı. Kitabı iki ayrı pencereden okudum ve bunu sevdim. Kitapta yeni sorunlar, yeni kavramlar vardı diyemem ama kitap bu defa kavramları o kadar geniş bir perspektifle o kadar büyük bir keyifle anlatmış ki bir günümü tamamen bu kitabı okumaya ayırdım diyebilirim.. Bu kitapta Sürgünle tanıştım ve Sürgün iki pencereden anlatılmış, sürgünü en ince detaylarına kadar okudum gözümde canlandırdım ve artık sürgün kelimesi hayatımda bu kitap kadar büyük parantezlere sahip.. kitabı okurken yazarın cümleleri bittikten sonra büyük bir heyecanla arkadaşının cümlelerini okumak istedim yani aslında bir olayı iki defa okuyup ama bu kadar keyif almak ancak böyle usta bir yazarın eseri olabilirdi… Hayatımda ilk defa anadilin aslında hayatımızda ne kadar önemli bir yer olduğunu
gördüm. Büyük yazar Livaneli, kalemine fikirlerine sağlık.