Benim hikayemde de aynen böyle olmuştu işte; uzaktan ya da yakından, bir şekilde amaca hizmet eden her şey başarıyla yerine getirilmiş ve tek bir darbeyle, birdenbire o çok sağlam zannettiğim çatım üzerime çöküvermişti.
Hiçbir şeyi hatırlamayarak ve beni zerre kadar umursamayarak beni bir kez daha ağlamıştı; bu kez hıçkıra hıçkıra değil için için ağlamıştım ki bu, ağlayışların en hazinidir.