Baba evinde, asker kışlasında ve son olarak öğretmen lojmanında somut karşılığını bulan bekleme odalarında başlayan arayışlar, sorgulamalar sizi bambaşka soyut bekleme odalarına sürüklüyor. Tanrı, vahiy, suç kavramı, içinde bulunduğumuz kapitalist sistem, psikanaliz, namus... Tüm bu kavramlar üzerine derin bir yolculuğa şahit oluyor, eşlik ediyorsunuz. Bu yolculukların hiçbiri bir varış noktasıyla nihayete ermiyor, zaten Kelamcı Yusuf Hoca'nın da değindiği gibi mesele samimi bir yolculuk. Yani bu dünya varışlar dünyası değil. Ya gideceksin ya da bekleyeceksin. İşte bu araf noktalar bir dönüm noktası teşkil ediyor. Ve belki de yazar rüyalarından aldığı ilhamlar ve içsel tatminlerle, ayaklarını kanatan bir yol olsa da bu, bekleyişi sonlandıran bir adım atıyor.
Dili oldukça sade. Yazarın diğer kitabı "Ebedi Uyuyanlar"a kıyasla derdini çok daha keskin isabetleyen bir anlatımı var. Keyifle okunulabilir.
Son olarak, insan mutlaka bir süre arafı tanımalı. Çünkü zihnimizi, odak dünyamızı hep uç ve dar noktalarda hapsetmek zorunda kaldığımız bu dünyada daha bütüncül algılayışlar yaşamak ve daha sağlam bir yaşam biçimine sahip olmak istiyorsak o uçlardan uzaklaşmalı ve orta noktaya yaklaşmalıyız. Bunun sancılı olan kısmı belki bekleme odasında kalmaktır fakat yine geniş odak dünyamız ile ayağa kalkar ve vasat olmanın keyfini süreriz. Ne paranın gücüne taparak sevgiyi, aşkı ayaklar altına alan biri oluruz ne de her başarısızlığı talihine, şartlara bağlayan bir katil.
