zeynep özdemir
@starcrossed
sana ve kendime itiraf etmekte hâlâ fazlasıyla zorlandığım bazı şeyleri suskunlukla geçiştireceğim.
İstanbul
12 reader point
Joined on October 2022
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
cümlelere ihtiyacımız olmadı çünkü tüm gece boyunca parmaklarıyla sevdi. uzun uzun, acelesi yokmuş gibi. önümüzde çok yıl varmış gibi. ölüm telaşı olmadan. çok sevdi ve ben de yeniden âşık oldum. her gün aynı adama, tekrar tekrar.
her hikâye kötü son değildi, her hayatta ağlayan yoktu. hayatıma girdiğinden beri kilit vurmuştum kalbime. tüm sokaklarımın sonunda o çıkıyordu karşıma çünkü biliyordum ki benim her sokağım o olduğu gibi her zerrem de ona aitti. terk edilişe yer yoktu, sevilmeyişlere yer yoktu. sevgiden içtiğimiz alkol, sevgiden delirdiğimiz vakitler vardı elimizde. biz güzeldik, biz güzelleştirmiştik
Felaketimizi başka biriyle taksim etmek saadettir, fakat annelerle değil, annelerle değil. Annelere anlatılan kederler taksim değil, zarbedilmiş olur. Çocuklarının felaketini iki kat şiddetle fazla hisseden anneler, bu ıstıraplarını çocuklarına fazlasıyla iade ederler; böylece keder anadan çocuğa ve çocuktan anaya her intikal edişinde büyüdükçe büyür.
Reader Follow Recommendations
Ağaçların bile sıhhatine imrenerek yürürdüm.
Beş dakika sonra hastahaneden çıkıyorum. Son not. Bu odada başkaları inleyecekler. Onları şimdiden gayet iyi tanıyorum. Üstümden çıkarıp yatağa attığım robdöşambr içinde, ebediyen aynı insan bulunacak: Hasta.
Izdırabın derinliklerine indikçe sevincimizi kaybetmek korkusu kalmadığı için, yeni bir sevinç başlıyor: Izdırabın ilacı ızdıraptır. İkisinin hâsıl-ı zarbı: Sevinç.
Adına yaşamak dediği, yıllar süren bir intiharın sonuna gelmişti demek. Daha fazla uzamasına dayanamamıştı. Biz aklı alındı sanıyorduk, o doğduğundan beri uyuduğu bir uykudan uyanıyormuş meğer. Gelemedim kendime, oturdum kaldım. Kendi elimle onu o balkon demirlerinden itmişim gibi bir kara çöreklendi içime. Haydar, Mavi Haydar; göğün mavisine karışmaya kalkışmıştı en sonunda, başarmıştı da. Yükselen salıncağı, bomboş dönmüştü.
Kanatlarımız olsa be Metin.
Denizde, suyun üstünde bırakırsın ya kendini. Düz yatmak için değil ama, yüzüstü, kollar bacaklar serbest. Denizanası gibi. Uzaydaymışsın gibi sanki. O hissi çok özlüyorum ben. Kendi ağırlığımdan kurtulma hissini.
