Kitaplara teşekkür
Günün huzursuzluğunu unutturan o güzel saatlere , insanın sadık dostu , suskun arkadaşı kitaplara , hep yanımızda olduğunuz, varlığınızla bize hep yaşam verdiğiniz için teşekkürler! İnsanlara yaşantılarının en karanlık günlerindeki desteğiniz cephe hastanelerinde, kışlalarda , hapishanelerde , acıdan kıvrandıkları yataklarda. Her yerde , her zaman yanlarında bulunmuş, onlara düşler getirmiş, huzursuzluk ile ızdırap arasında bir avuç huzur olmuştunuz! Günlük yaşamın altında ezilen ruhunu çekip kurtaran Tanrı mıknatısı sizler. İnsan ruhunun karanlığını hep aydınlatır, onu ötelerin aydınlığına taşırsınız.
Bölünüyorum parçalara, sevgili dostlarım, fakat yine de hep aynıyım.
Bitirilmiş olan her şeyde bir katılık , bir ölüm vardır.
Kitapları okurken tanımadığımız insanların iç dünyalarını yaşamıyor, onların gözleriyle bakmıyor ve onların beyinleri ile düşünmüyor muyuz? Şimdi bana , kitapların aracılığı ile yaşamış olduğum sayısız mutluluğu anımsattığı için az önceki rastlantıya teşekkür etmeliydim.
Sayfa 234
Kitapların yaydığı o dünya havasını içine çekmeden nasıl nefes alınırdı?
Sayfa 233
İnsan yaşamında zirveler sürekli değildir, her zaman yaşanmaz.
Kitabın mucizevi varlığı olmadan ruh dünyamızın ayakta durması mümkün değil.
Sayfa 230
Nasıl her nefes alışımızla ciğerlerimize oksijen dolduruyor, görünmeyen bu gıdayla damarımızdaki kanı besliyorsak, okuyan gözümüzle de düşün organlarımızı sürekli canlandırıyor ya da yoruyuruz.
Sayfa 230
Mutlu ol, sevinç duy, hüzünlü olman mutlu olmana engel değildir! Her zaman sevinçli ol , çünkü o senin ruhunun kanı ve gıdasıdır.
Kendini dinleyen, duygularını daha çok önemseyen kişi varlığını saran çemberin çok daha dışına çıkıyor.
Kim söyleyebilir, ruhumuzun en derinliklerinden ateş gibi yanarak yükselen sonsuz isteklerin, ses ve elektrik dalgaları misali titreştiğini , çok uzaklara ulaştığını?
Düşünen insan için en büyük başarı her zaman özgürlüktür. Kişinin özgürlüğü, düşüncelerin özgürlüğü...
Yaşamını kişisel özgürlük çerçevesinde yürütmek, yaşamdan keyif almak artık çok kişi için geçerli değildir. Çünkü onlar şimdi bütünün bir parçası olduklarının , devasa bir gücün içinde atomlar misali harekat ettiklerinin farkında değildirler.
Birisine veda etmek çok zor bir sanattır, insan yüreği buna alışmaya inatla karşı çıkar. Her defasında da yitirdiğiniz birinin karşısında yeni bir hüzün ve sıkıntıyla durursunuz.