Ne çok zaman geçmiş ne çok zaman yitirilmişti ama tek bir düşünceyle ve tek bir saniyede en başa dönülebiliyordu.
Kendini tuhaf bir biçimde sakinlemiş hissediyordu: Bütün keskin, şiddetli ve hararetli duygular kötücüllüğünü ve hiddetini yitirmişti; sanki kalın halılar, kumaşlarla kaplı duvarlar ve renkli perdeler sokağın ışığını ve gürültüsünü gizlice içine çekiyordu...
Sayfa 9Kitabı okudu
"İnsanlar yaşlanabilir ama değişmezler."
Sayfa 40 - Halk Kitapevi, Yılmaz Basım 2022Kitabı okudu
"Seninle yaşadığım hiçbir şeyi unutmadım."
... Zaman nerede kaldı?"
"Zaman bizim içimizde."
"İnsan yaşlanıyor, ama değişmiyor."
Sadece anılarla yaşamak insanın doğasına aykırıydı; nasıl bitkiler ve bütün canlılar renklerinin solmaması ve çanak yapraklarının kuruyup dökülmemesi için toprağın besleyici gücüne ve gökyüzüne süzülüp gelen canlı ışığa ihtiyaç duyuyorsa, aynı şekilde sözde gizli düşlerin bile belli ölçüde tensel gıdaya, duygulu ve canlı bir desteğe ihtiyacı vardı; aksi halde kanlar çekilir, ışıma güçleri zayıflardı.
"Sen beni unutmak istedin."
Zamanın ve mekanın dışına çıkmış, tutkulu bir uyuşukluğa kapılıp kendinden geçmişti.