Şimdi de kendi kendime şu lüzumsuz suali soruyorum: Kolay elde edilmiş bir saadet mi, yoksa insanı yücelten ıstırap mı daha iyidir? Evet, hangisi daha iyi?
“Bu yolda son sözü zaman diyecek
Zaman da sözünü yaman diyecek”
Ağlarım ki bey gitmiş ardından gitmemişim
Türk kanatlı Tabutu göklere itmemişim
Kim der ki bu ölümle özümde yitmemişim
Yiten benim giden bey bu böylece biline
Ağlasın dağlar taşlar Türk'ün istikbaline
Kırk yanlışta bir doğru eylediğim işimdi
Hesabına bilenen tırnağımdı
Ey Benito Mussolini! Ey gayet yüce,
İtalyanlar başvekili muhterem Duce!
Duydum ki, yelkenleri edip de fora
Gelecekmiş orduların yeşil Bosfora.
Buyursunlar… Bizim için savaş düğündür;
Din arabın, hukuk sizin, harp Türklüğündür.
Açlar nasıl bir istekle koşarsa aşa
Türk eri de öyle gider kanlı savaşa.
Hem karadan, hem denizden ordular
Yalnız kalmaktan ödü kopan bir yetişkinle karşılaştığımda bunun genellikle onun çocuk parçasından kaynaklandığını bilirim. O çocuk fiziksel olarak yalnız olduğunda travma yaşamış olabilir ve sürekli olarak hissettiği korku yalnız kalma haline kodlanmıştır.