kitabın başlangıcı hoşuma gitmişti ama ortalara gelince nedense sıkıcı gelmeye başladı. okurken zevk aldığım söylenemez. yani neredeyse sadece kitabın sonları bana daha çok zevk verdi, ilgimi çekti. ama güzel bir kitap, kötü değil. söyleyecek çok şeyim yok sadece sonlarda çok hoşuma giden, beni biraz düşündüren ve ara sıra okumam gereken bir paragrafı yazıp bitirmek istiyorum.
granger durup montag ile birlikte geriye baktı: "herkes ölünce ardında bir şeyler bırakmalı, derdi dedem. bir çocuk, bir kitap, bir tablo, inşa edilmiş bir ev veya duvar, yapılmış bir çift ayakkabı. veya ekilmiş bir bahçe. elinin bir şekilde dokunduğu bir şey, öldüğünde ruhunun gideceği bir yer olsun diye; böylece insanlar ektiğin o ağaca veya çiçeğe baktığında, sen orada olursun. ne olduğu önemli değil, dokununca onu değiştirdiğin ve ellerini çektiğinde sana benzeyeceği bir şeye dönüştürdüğün sürece, derdi.
umarım ben de ardımda bir şeyler bırakabilirim.
iyi günler dilerim, kitapla kalın.