Sana bir sır vereyim mi sevgilim; rüyalarımda hep ölüm var. Ölüyorum, tam kapını çalıp sana en susamış halimle dokunacakken buz kesiyor gövdem. Öyle kalıyorum, bir türlü sesim çıkmıyor, uyanmak için çırpınıyorum kan revan içinde, ne acayip bir an o. Tüm dünya solmuş, boğulmak üzere, su can verecekken, soluk almak için dibinde çırpınır buluyorum kendimi. Çocukça bir şaka yapıyorlar bana, aldanıyorum, dalıyorum derine, sonra çıkamıyorum. Genzimde o boğuntu. Her gece seni özleyerek başlıyorum uykuya, boğularak uyanıyorum. Sanrılı geceler uyumak güç.