ve bütün gemileri yakıp yollara düşerdi o hep aynı ıshkla mutlu muydu, hiç düşünmedi böyle şeyleri umutlardansa nefret etti daima
Sayfa 23Kitabı okudu
Durgun bir su gibi aktı mı yaşamak ve zaman uysal bir kısrak gibi dinginleşti mi anısız kalınınıyar artık ne yapılsa kuşatıyor yollan, aşkı ve ömrü
Sayfa 22Kitabı okudu
ve bütün gemileri yakıp
yollara düşerdi o hep aynı ıslıkla
mutlu muydu, hiç düşünmedi böyle şeyleri umutlardansa nefret etti daima
Sayfa 23Kitabı okudu
Acının tutanakçısıydım
anlatıp durdum aşkları
ayrılıkları ve o destan
yalnızlığını ömrümüzün
Sayfa 7 - EverestKitabı okudu
Sevince deli gibi severdi
pervasız severdi sevince
Böylece başladı
hayat, dünya ve kavga
ve aşk
Sesini duymasam çölleşirdi dünya
dağlar yarılır ırmaklar kururdu
bulutlar çökerdi yüreğime
...Hâlâ koynumda resmin...
Karanlığın karnında yitirdim sesimi.
Kör bir kuyuda unutulan Yusuftum belki.
Yalnızlık hiç de tanrısal değil, görkemli
değil. O yalnızca geçmişle gelecek, ölümle yaşam arasında kocaman bir karanlık nokta. Geçmişi ve geleceği olmayan, ölümle yaşam arasında irinli bir leke yalnızlık denilen.
Bir yangın gibi taşıyıp durduk
kederi ve acıyı göğsümüzde
Aşk dediğin hırçın bir deniz
gibi çarpar yüreğin bordasına
İntiharların sayısı bilinmiyor
çoğalıp duruyormuş fahişeler
ve artık bunların hiçbiri
olay bile sayılmıyormuş şimdi
Bu kent öldürüldü diyorlar
bahar gelmez artık buraya
Sayfa 47Kitabı okudu