Hani Arafat meydanında, mahşer yerinde. Efendiler efendisi "Ümmetim! Ümmetim!.." derken size de bir kere bakıveriyor. Bu bakışı özleyerek insanın bağrı kaç bin defa yarık yarık olsa, ancak bu şiirde söylendiği gibi ifade edilebilir. "Efendim; senin o bakışını özlediğim için, o özlem ile öylesine bağrım yarık yarık ki... Gözyaşlarım orada aktıkları yerde yarık yarık izler bırakır.''