"İnsan sevgisinden daha önemli bir duygu olmadığını kabul edecek olursak, insanlara karşı, kendini suçlu saymaksızın işlenebilecek tek bir suç yoktur..."
Sayfa 500 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okuyor
Hatta kendimiz için yapılan yatırıma 'kendini düşünen'
denildiğinde bu bizim kendimizi suçlu hissetmemizi bile sağlayabilir. Kendimize bakmanın bile bencilce olduğunu düşünebiliriz. Çünkü zaman merkezli modern dünyamızda, bizden saat gibi hareket etmemiz beklenir.
"Ben Lana. Lana Myers. Beni soruşturmaktan çekinmeyin, Bay
Profilci.”
"Bana sürpriz yapmanı tercih ederim, Lana Myers. Ben
sadece suçlu veya kaçak olmadığınızdan emin olmak için
müdahalesiz bir özgeçmiş kontrolü yapıyorum. İşim gereği bu bir
sorun olabilir," dedim hafifçe gülerek.
Tüm toplum suçluluk ve utancını sözüm ona iyilik yaparak perdeliyor. Ben bu ikiyüzlülüğü yapamadığım için utanç içinde yaşıyorum belki de. Sabahları boğuk bir suçluluk ile uyanıyorum hep. Üstelik son zamanlarda arttı nedense. Suçluluk mu boğuyor yoksa boğulmak mı suçlu hissettiriyor acaba ?
Dostoyevsky'nin Suç ve Ceza'sında şunu okuyoruz: ''Suç karşısında kimler sorumludur? Mazluma yardıma kalkmayan bütün eller bu suça bulaşmıştır; sadece cinayeti işleyen suçlu değil, ek olarak suç karşısında susan herkes suça bulaşmıştır.''
Ne saçmalık! Güzel bir kızın babası olmaktan dolayı suçlu olduğum için onun beni baştan çıkaramayacağını mı söylemek istiyorsunuz? Beni ona daha derinlemesine bağlaması gereken şeyin ondan koparılma nedenimin ta kendisi olması gerektiğini mi söylemek istiyorsunuz?