"Birden küçücük avuç içi kadar kaldı. Bir insan böylesine küçülüp böcek haline gelemez ya, Hasan geldi. Parmak kadar kara bir böcekti şimdi. biliyordu, biliyordu yaptığını..."
"hiçbir zaman adil yargılanmayacağımın çok iyi farkındaydım. sonuç olarak, başkalarına yardım için başvurmanın bir faydası yoktu. yapabileceğim tek şey, diye düşündüm, susmak, tahammül etmek ve soytarılığıma devam etmek.
ne dedin? insanlara inancım kalmamış mı? ne zaman mı hristiyan oldum? tüm insanların günahkar olduğuna inanmaya ne zaman mı başladım?
belki birileri beni böyle şeyler diyerek küçümser. ama neden insanlara dair inancı yitirmek sizi doğrudan dine giden yoldan çevirsin ki?"
"insanları güldürdüğü sürece ne olduğu fark etmeksizin her şeyi yapabilirdim. onları güldürebilirsem, onların "hayatlarına" gerçekten uymamamı önemsemezler diye düşündüm."