kitap 1 ay boyunca çocugum gibi olmustu. çocugumu buyutmusum gibi hissettim kitabi bitirince. sanirim ben bir sure duvara oylece bakip hayatimi sorgulayacagim.
suraya da asiri sevdigim bir alinti birakayim:
hiç olmazsa tek bir insanla, sanki kendi kendimleymişim gibi her şeyi konuşmak istiyorum.
BudalaFyodor Dostoyevski · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 201225,3bin okunma
yiyorum, içiyorum, uyuyorum, gezmeye çıkıyorum. ama birden keyfim kaçıyor, bir boşluk duyuyorum..
bosluk hissini bastirmak icin kendini uyusukluga ve uykuya verdigin vakitlerde adeta bir ölüden farkin olmuyor biliyor musun? cunku olumle uykunun veya oblomovlugun bir farki yok esasinda.
ancak kitapta kendimi karakterle ozdestiren şey mentalitesiydi, tembelligi değil. yapacak hicbir seyi yok ve oturup hayatin acimasizligindan insanlarin varolusunun acizligini goreceginden uyumayi tercih ediyor. bazen insan boyle olabilmeli. bazense icindeki boslugun seni ele gecirmesine izin vermemen gerekli. aksi taktirde bu bosluk hissi seni ele gecirir ve yasayan bir oluden farkin kalmaz.
varolusunun derinlerine inip boslugun dibinde yasamaktansa bazen bir kadeh sarap esliginde guzel bi film izlemeyi tercih etmek, muzigin iyilestirici sekanslarinda kendimizi bulabilmek her zaman icin daha iyi olacaktir diye dusunuyorum. oblomovun icindeki boslugu hicbir şey yapmayarak degil, tam tersine kendine dusunecek zaman vermeyecek kadar çok şey yapmasi gerekirdi. cunku fazlaca dusunmek seni o boslugun dibinde surundurebiliyor cogu zaman. iste o zamanlarda oblomovun bu bosluk hissine iyi bile dayandigini anlamlandirabiliyorsunuz.
Oblomovİvan Gonçarov · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202139,6bin okunma