240 syf.
·
Puan vermedi
Bir çiçeği büyüten sevgi, insanı değiştirmez mi sanıyorsun?
Okur Takip Önerileri
104 syf.
·
Puan vermedi
·
33 günde okudu
"Belki de insan her şeyi içine atmaktan boğuluyor zamanla."
"İnsan her şeyini kaybettiğinde, elinde kalan son şey için umutsuzca savaşır."
"Söz konusu başkalarının derdi olunca nasıl da hep daha zeki ve daha nesnel oluruz."
Siyah ve beyazdan oluşan her iki ben de yarışa girişmeden edemiyordu ve her ikisi de yenmek, kazanmak için kendine göre bir hırsa, bir sabırsızlığa kapılıyordu; siyah olan ben, beyaz olan 'ben'in yapacağı her hamleyi heyecanla bekliyordu. Bir tanesi bir yanlış yapınca, öteki ben sevinçten havalara uçuyor ve aynı anda da kendi beceriksizliğine kızıyordu.
"Çevremdeki korkunç hiçliğin beni boğmaması için, kendimi siyah ve beyaza bölmeyi en azından denemek durumunda kaldım."
En sonunda yalnızdım, ama hiç de yalnız sayılmazdım!
İnsan sabahtan akşama kadar bir şey olmasını bekler ve hiçbir şey olmaz. Bekleyip durur insan. Hiçbir şey olmaz. İnsan bekler, bekler, bekler, şakakları zonklayana dek düşünür, düşünür, düşünür. Hiçbir şey olmaz. İnsan yalnız kalır. Yalnız. Yalnız.
Yeryüzünde hiçbir şey insan ruhuna hiçlik kadar baskı yapmaz.
"Kim olduğumu biliyorsunuz, sizin kim olduğunuz ise beni ilgilendirmiyor."
Kolay ve küçük işler peşinde koşmayın. Küçük işler yapanlar kahraman olamazlar.
Başaracağınıza inanın, çünkü kimseden bir eksiğiniz yok. Kendinizi derslerinize adayın; çünkü başarının en önemli iki prensibi, inanmak ve adanmaktır.